Alışabilirsin, bunu gerçekten yapabilirsin.
İkinci, üçüncü, dördüncü şanslara; daha başka rakamlara, başka isimlere, başka doğum günlerine, başka başka seslerle uyanmaya ve hatta ağlamaya bile...
"İnsandır, her şeyi unutur" derler ayrılığı kolaylaştırmak için.
İçten içe zor olan çekici gelse bile, bu gücü kendinde bulamayanların avuntusudur, kaçış yoludur alışmak.
Oysa sarılmak, sadece vücut sıcaklığının aniden iki/üç derece artması olsaydı;
kollarını boynuna sardığın zaman, bedenini terk edip, daha yukarı bir yerden onu izliyormuş gibi hissetmezdin kendini...
Buna "sarılmak" diyorum ben.
"Hissetmeye, hayal kurmaya; yeri geldiğinde kavga etmeye" diyorum. Ve birazdan çok çok daha fazla özlemeye...
-Hep görüyoruz; Dünya, birbirini sevmeyip, mecburiyet yüzünden yan yana duran insanlarla doluyken; sizi seveni zorla çıkarmayın içinizden...
Hepi topu, senden istediğim bu işte: İki/üç derecelik ani bir sıcaklık yükselişi ve yanında ruhumu alman...
-"Alıştığımdan değil; bildiğimden seni. Sevdiğimden..."

*Halis Karabenli