Ben adını ne zaman ansam adın genzimi yaktı.

Ben ne zaman anlatsam seni birilerine hep unuttum dedim yaşadığım ve yaşattığım her şeyi anlattım ardından ama dedim unuttum inan hiç acımıyor yokluğunun yarattığı boşluk dedim.

Ben ne zaman seni unuttuğumu söylesem sesimde titredin.

İçimde üşüdün.
İçimde yandın.
İçim oldun.
İçim öldün.

İçimi kemirdin yaraladın beni içimden.
Kimse görsün kimse öpsün istemedim yaramı.

Kimse yaşadığı şey'in adının ve hissettiğinin aşk olmadığını öğrensin istemedim.

Ben nasıl yaşıyorum ne ile yaşamımı sürdürüyorum bilsinler istemedim.

Güçsüzlükle ilgisi yok ya da kolay vazgeçebilmekle.
Kolaya kaçmakla vs.

Sevmek sevmektir işte.
Birikmek biriktirmektir.
Nefreti de aşk'ı da ve özlem'i de.

Ben senin sahip olduğun yaranın ağzını açık bıraktım.
Unuttum dediğime bakma..

İnsan sakladığı yarasının kanayıp kanamadığını bilmez mi hiç..

*Ezel Roz Manaz