Çevrimiçi

bir sahildeyiz. bir ucunda sen, bir ucunda ben. bu bir dünya eder. hangi dünya? benim dünyam. bu benim dünyamdır. merkez üssü de sensin. sana gösterebileceğim tek silah titrek ellerimdir. hiç sorma neden titriyorsun diye. korkudan olduğunu da asla bilme. ben bunları sana anlatmıyorum ki, şükür ki içimin çöplüğü hala orada. en son ruhumun külünü savurdum sanıyordum, kim bilirdi ki hala yandığımı? söndüm sanmaksa aptallık mıymış? ısrarla silah isteme benden. sana verebileceğim tek silah ellerim. gözlerimden de sakın. avuç içlerimi dudaklarına götürdüğün gece miydi yüreğimi bıraktığım gece.

yüreğin genişlemesi diye bir şey varmış, diyorlardı. ben de duymuştum. senle tanışana kadar onunla da tanışmamıştım. sonra sen geldin, bir elinde bu yürek genişlemesi, bir elinde garip bir mutluluk. normal olan hiçbir şeye benzemeyerek geldin. ama ne gelişti! ama senin gözlerine bakınca orada da gördüm o yüreğin genişlemesini. genişledikçe, daha çok yer açtık orada sana. her yanını sana adadık. diğerlerine verdiğimiz o yürekten de sana yer çaldık. hırsızlık yaptık, senin aşkın adına. fazlası ile masum olsa da yaptık.

sonra o gece, o şairin dediği gibi yüreğim ellerimde uyandım. yanımda sen uyuyordun sarmaşık misali, tüm dalların üzerimdeydi. mesken bildiğin bedenimin en sevgili misafiriydin sen. dağınıktın, ama olsun.

__________________