Çevrimdışı

İstanbul;

Bir akşam, küçük dayım, "Koş bacaksız" diye bağırmıştı, "Kitaplıktan büyük atlası al, gel!"
Şimşek gibi gidip geldim.
"Dünya haritasını aç!"
Açtım.
"Asya'nın en doğu noktasını bul!"
Honda Adası'nın en doğusundaki küt burnu gösterdim.
"İşaretle!"
İşaretledim.
"Şimdi de Amerika'nın en batı noktasını göster!"
Çabucak gösterdim.
"Alaska Yarımadası'nın şu sivri burnu."
"Aferin. Şimdi bu iki noktayı bir çizgiyle birleştir."
Birleştirdim.
"Şimdi sıra Avrupa'nın en kuzey noktasına geldi."
"İşte, Kuzey Buzdenizi'nin en kuzeyindeki şu adacık, dayı."
"Güzel. Şimdi aşağıya kay, Afrika'nın en güneyindeki noktayıda işaretle bakayım."
İğneler Burnu'nu işaretledim.
"Çek bir çizgi, bu iki noktayı da birleştir."
Birleştirdim. Gözlerim fal taşı gibi açıldı. Çizgiler tam İstanbul'un üzerinde kesişmişti. Dayım bir sihirbaz gibi güldü.
"İstanbul bu işte! Dünyanın merkezi. Tarihin dörtyol ağzı. İnsanların harman olduğu yer. İstanbul'un birçok adı vardır. Bence en anlamlısı, Ümm-ü Dünya, yani Dünyanın Anası. Bakırköy, bu ananın has kızıdır!"

Korkma İnsancık Korkma