Gitmek isteyipte gidemediğin anlar da, gidememiş olmak değil de kalmaya zorunlu hissetmek kendini -evet tam olarak bu, zorunlu^^- daha çok öfkelendiriyor insanı. Neden böyle hissettiğini sorguluyorsun önce. Cevabın olmadığını bilerek ve bunun gibi nice cevapsız sorular..
Ruhun uzaklarda, sen burdasın. tarifi yok bunun.
Zaman geçiyor sadece.
ve biz, tükeniyoruz..