Zaman ilaçtır diye biz insanlar sadece kendimizi kandırıyoruz. Zamanla insan herşeyi unutuyor. Hani şu her acımızı dindireceğini düşündüğümüz zaman varya aslında ömrümüzden çalıyor. Aşk, sağlık, anı
vb. bir çok şeye ilaç olduğunu düşünüyoruz ama o zamanın bizi nereye götürdüğünü, götüreceğini hesaba katmıyoruz. Iki aşık düşünün "zamana bırakalım" diye bir söz geçiyor mesela. O zaman ilerledikçe, o ilişki bitiyor. Sağlığı düşünecek olursakta ağır bir hasta düşünün ilaç tedavisi alan. Bir umut bağlanıyor ama o zaman %80 ölüme yol açıyor. Zamana bırakmayalım, ne olacaksa şimdi olsun. Kendimizi kandırmanın manası yok hani. Belki kimine bir teselli, kimine umutsuz vaka, kimine ise kaçış yolu. Bırakın Allah aşkına kime faydası olmuş ilaç olduğunu düşünüpte aslında bir zehir olan fikri, düşünceyi. Bir de ata sözümüz var, herkesçe bilinen. "Bugün ki işini yarına bırakma" diye. Burada bile zamanın kıymetini bilmemizi ifade ediyor.