Çevrimdışı

Bazen, bazı şeyler ağlayarak yazılır. Bazı şeyler ertelenmez. Ve bazı günler, yutkunamazsınız...
Büyüdüm !
Büyümek zorunda bırakıldım.
Emeklemeden, yürümek..
Kocaman yaralara sahip oldum.
Kız gibi yaralara !
Hissettim;
Hep buruk.
Hep eksik.
Hep bir adım daha geride..
Zoruma gitti !
Tonlarca kimsesizdim.
Bazen bir şey oldu ve boşverilmiş olduğuma inandım.
Mucizeler bekledim. Bekleyecek hiçbir şeyim kalmayana kadar bekledim.
Adil olmayan bir kavgaydı hayatım, hepsine karşı hep yektim.
Yetmedim.
Bazen, bazılarının gülücükleri hıçkırır.. Bazı şeyler unutulmaz. Ve bazı günler nefes alamazsınız...
Büyüdüm.
Başka seçeneğim yoktu.
Kendimden başka gidecek bir yerim..
Öfkeliydim.
Göğsümde bir mezarlık dolusu ceset taşıyordum.
Zaman zaman onları okşuyor, özlüyordum.
Hükmen mağluptum.
Geçmişime dönüp saygısızca davranmak istiyordum.
Küfür etmek,
Hesap sormak...
Kırıp - dökmek !

Bazen, bazı gerçekler ruhunu ısırır. Bazı şeyler affedilmez..
Bazı geceler etiniz kızgın demirlerle oyuluyormuş gibi ağır acılı geçer...
Ve bugün bir avuç kurak toprağı üzerine yorgan yapıp, dizlerini karnına çekerek kısık kısık ağlayan kız çocuğuyum.
İyi ki doğdum (!)

"Haberiniz yok ölüyorum."

Nursen Yıldırım

__________________