Olympos’un Gökyüzüne
Basitce bir kaç şey,
Biliyor musun?
Kendimi diğerleriyle karşılaştırdım. Sende ne kadar değersiz bir yerde olduğumu gördüm, gökyüzü.
Bana yazılan hiçbir şey olmadığını gördüm.
Benim için dökülen hiçbir yağmur damlası olmadığını gördüm gözlerinde.
Ben, senin yerine yağmurlar yağdırabildiğimi gördüm.
Sonra,ruhumun ayarlarıyla gelişi güzel oynayabildiğini gördüm, gökyüzü.
İstediğin an kırıp, tek bi sözcükle yapıştırabileceğine inandığın günleri gördüm.
Karşıma yeni bi yıldızla dikilip,gülümseyebileceğin ihtimalini düşündüm.
-Yazık, o ihtimal tamamen bir daha boşluğunda gezinmeyeceğim anlamına geliyordu.-
Eski kırpılmış yıldızlarını kalbime batırdığın günleri düşündüm gökyüzü.
Yarı uyanık, beklediğim yıldız isimleriyle geldi haber bulutları karşıma.
Sana olan güvenimi çarptın yıldırımlarınla gökyüzü. Hatta komik,yalnızca çarpmadın, beni suçladın nedenini asla bilemeyeceğim bir nefretle.
Yeni yıldızların, hep benim çevremde olanlardı. Ben farketmeden, sen onları kırptın attın.
Kandan yağmurlar yağdırdın bedenime. Kabul ettim, ama affedemedim.
Hep silmeni bekledim gökyüzü. Unutturabilmeni. Bir gökyüzünün anlamını unutsam.
Anılarıyla değil, geleceğiyle kalsa dedim. Yeni gözlerle görebilmek istedim..
Çünkü karanlığından, dostluğundan ve koruyuculuğundan asla vazgeçemedim.
Denizle bir olup dalgalarına boğdun beni gökyüzü. Boğuldum, kumların doldu gözbebeklerime.
Ben içimden haykırdım.
Ama sen duymadın.