Çevrimdışı

Nasil olacagini, bitecegini bilmiyorum, bilemiyorum hic bu kadar acziyet hissetmemistim iliklerimde. Ben bir agabeyim, evin en buyugu oldugum icin de ayrica utaniyorum..
2-3 aydir disari cikmayan kardeslerimi korumakla mukellefim, cikmiyorlar daha dogrusu cikamiyorlar izin vermiyorum, onlari neyden, kimden korudugumu bile bilmiyorum.
''Agbi disari cikar bizi'' dediklerinde hayir bugun degil yarin demiyorum, ''ortalik sakinlessin'' demek zorunda kaliyorum. İnsan, dusmanini o kor kursunun nereden geldigini bilmedigi icin, her seyden, herkesten sakiniyor sevgilerini.
Utaniyorum..
Oyle bir utanc ki bu, yuzum yere yapisacak neredeyse, ifade edemiyorum kendimi. Sizlerden beni anlamanızı beklemiyorum, cunku bildiklerimi bilseydiniz, bilmemek icin elinizden geleni yapardiniz ama ben biliyorum, bilmediklerinizi bilmek istemedigim halde biliyorum.
İnsanlarin birer kukla oldugunu, yasam haklarinin tereddutsuz sekilde ellerinden alinabilecegini gordum, bunu yaparken ellerinizin titremedigini, kalbinizi sokup attiginizi gordum..
Ve bunlarin hepsini canim ulkemde gordum ne yazik degil mi?
İcim aciyor, evet ama belli etmeyecegim bu kadar asiligin uzerine bir damla goz yasi dokmeyecegim, dokmeyecegim ki olumlere karsi durabilecek gucum kalsin..
Siyasi degil, sahsi politikalar ugruna hepimizin ipini cekebileceklerini o kadar guzel gosterdiler ki, ve bunu yaparken bile aci degil, sadece ortbas etmeye calistilar, asil bundan utanc duyuyorum, ne ara bu kadar hayvani hisler icerisine girdik ne zaman ruhumuzu, vicdanimizi kul'a kul ettik, anlayamiyorum..
Bir de, bunca olayin, olumun uzerine insanlarin normal hayatlarina nasil devam ettiklerini anlamiyorum. Nasil olur da kinamaktan oteye gidemiyoruz biz? nasil olur da asirlardir etrafindaki seref yoksunlarina boyun egmeyen bir milletin bu kadar duyarsiz kalabildigini anlamiyorum, kendime aciklamak isterken sonucu bile gormeden boguluyorum.
Gulup eglenen, sarkilara avaz avaz eslik eden, mekan mekan dolasip alis-veris yapan insanlari anlamiyorum, ulân ben daha kardeslerimin ellerinden tutup, bir yere goturemiyorum. Cunku mesele ben degilim, mesele onlar benim icin onlara bir sey olursa zaten bana ihtiyac kalmayacak, bunu biliyorum.
Hepimiz yanimizdakileri korumakla ugrasiyoruz, peki bizi kim koruyacak? bizi de koruyan birileri var mi? Hayir! der gibi dediginizi duyuyorum.
Eger birileri bizi koruyor olsaydi, oradaki insanlar su an bizi terk edip gitmezlerdi.
Hepimizden esit miktarda igreniyorum, utaniyorum.
Sizinle ayni havayi soldugum icin, ayni ulkede oldugum icin, ayni et'e, tirnaktan oldugum icin kendimden utaniyorum.
Siz, utanmanin ne demek oldugunu bilmediginiz icin, sizin yerinize de utaniyorum.

__________________
Exy..