Çevrimdışı

Ritim Çalışmaları

Bir temponun düzenli bir şekilde tekrarı olan ritim, müziğin nabzını hissetme yada zamanlama (keep time) yapabilme yeteneği şeklinde tanımlanmaktadır (Wolf 1992, Lagoni et al 1999).

Kulak eğitiminin en önemli öğesi olan ritim, her insanın doğumuyla birlikte getirdiği bir duygu olup çevremizde mevcut olan bir doğa olayıdır. Kalbinizin atışında, yürüyüş temposunda, saatin tik-taklarında, konuşmada, nefes alıp vermede, dağlardan akan derelerde hep ritim bulunmaktadır (Ürfioğlu 1989).

Ritim eğitiminde amaç, şarkı eğitiminde de olduğu gibi, çocuğa sadece belirli ritim kalıplarını öğretmek değildir. Çocuklara ritim duygusunu ve bedensel yeteneklerini geliştirme, mutlu olmasını sağlama, olumlu bir kişilik geliştirerek, kendi kendisini kontrol etmesine yardımcı olmaktır. Ritim eğitimiyle, çocukta gelişen ritim duygusu güven duygusunun gelişimine katkıda bulunacağı gibi, denge, dikkat, tepki, büyük ve küçük kaslarının gelişimine de katkıda bulunur. Böylece ritim, çocuğun el, kol, ayak, baş, göz ve beden gibi vücut organları arasında koordinasyon sağlanmasına, hareketlerinde çeviklik ve incelik kazanmasına yardımcı olmaktadır (Sun ve Seyrek 1998).

Çocuklara ritim eğitimi verilirken basitten zora doğru bir yol izlenmeli, hareket, ses, şarkıya eşlik, müzikle ritmik hareketler yoluyla verilmeye çalışılmalıdır. Başlangıçta diğer kişilerden bağımsız bir şekilde duyularıyla hareket eden çocukların, bu bağımsız davranışları, müziksel algıda, ritim tutmanın ilk adımı olarak kabul edilmektedir. Daha sonra ise çocuklar grup içerisinde, gruba uyum sağlayarak ritim tutabilmektedirler. Çocukların ritim yeteneğini geliştirmek için deneyimlerini artıracak etkinliklerin sağlanması, ritim yeteneğinin gelişimini hızlandırmaktadır.

Ritim yeteneğinin geliştirilmesinde, davul ritmi ile asker gibi bir sırada yürüme, elleriyle dizlerine vurarak eş zamanlı bir şekilde tempo tutma çalışmaları yapılabilir. Ritim, şarkılar, tekerlemeler ya da temposu belirgin olan bir müzikle ulaşılması kolay olan bir yetenektir (Wolf 1992).

Peters (1989), ritim çalışmalarında çocukların kendi vücutlarının, daha sonra basit vurmalı çalgıların kullanılmasını önermektedir. Çocuklarla çalışırken öncelikle kendi isimlerinin, daha sonra yakın çevresindeki bireylerin, hayvanların ve meyvelerin isimlerinin ritminin tutulması gerektiği vurgulanmaktadır. Ritim tutma çalışmalarının el çırpma, yürüme gibi basit hareketlerle başlaması, daha sonra basit ritmik çocuk şarkılarına geçilmesi önerilmektedir.