Çevrimiçi

Öyle kelimeler var ki kalbimde, sıkışmışlar.. Dilime varmıyorlar..
Ben de umursamazlıkla, insanları sadece izliyorum.
Yeryüzünde, mutluluk denen olgu, her insana nasip olmuyor sadece. Bunu anlıyorum.
Gördüğüm de sadece şu; doğru olan şeyleri her yalana sığdırıp, doğruymuş gibi yaşayan insanlar..
Yalanın gölgesinde yaşayan insanlar ne kadar doğru olabilir ki? Ne kadar; dürüst olabilir ki ?
Bu doğruluğa sekte vurup, doğruluğa bile ihanet değil midir? Maalesef.. Bu devirde değil.
Hemen aklınıza kaypak bir hayatın, oyuncu insanlar gelmesin..
İşleyişin bu ikiyüzlülüğüne de gülmesini bilmek gerekiyor sadece..
Sadece "gülmek" her şeye, herkese.. Belki de bu samimi duygu insanı mutlu eder..