Cevap: 20. Yüzyıl’ın Karanlığına Dayanamayıp İntihar Eden Edebiyatçılar
Hepsi öyle güzel, öyle değerli yazarlar ki intiharları insanı yaşamla ilgili sorgulamaya itiyor...
Virginia;
''Hayata neyle başlarsan başla, sonunda gurur ve aptallık kalıyor elinde! Oysa neler istemiştik hayattan!'' Sylvia;
''Nefret ettiğim bir şey daha varsa, o da insanların kendinizi berbat hissettiğinizi bildikleri halde neşeyle hatrınızı sorup, "İyiyim" demenizi beklemeleridir.'' Paul;
''say bademleri,
say acı olanı, uyanık tutanı say,
beni de onlara kat:
beni de acı yap, acı yap beni.
bademlerden say beni. '' Otto;
“Mutluluk paylaşılabilir ama acı asla.” Sergey;
''bambaşka bir düzenin kanunuyum ben.
insanlara da dostluk duymam asiyim.
hazırım en güzel kravatımı hemen
boynuna takmaya şu sersefil köpeğin.'' Stefan;
''Bir kişi kendisinden başka her şeyden kaçabilir.''
__________________ Ey iki adımlık yerküre; senin tüm arka bahçelerini gördüm ben. |