Sessizlerin, anlatmayi bilmeyenlerin, kendini dinletemeyenlerin, önemli gözükmeyenlerin, dilsizlerin, o iyi cevabi hep olaydan sonra evde düşünenlerin, insanlarin hikayelerini merak etmedigi o kişilerin yüzleri diğerlerinden daha anlamli, daha dolu değil mi? Sanki anlatamadiklari hikayelerin harfleriyle kaynaşiyor bu yüzler, sanki sessizliğin, ezikliğin, hatta yenilginin işaretleri var onlarda. - Kara kitap