Merhaba günlüğüm hayırlı geceler...
Seni İpek'le tanıştırmak istiyorum...
İşte >>> İ P E K
Bugün akşam komşuya misafirliğe gittik. Oradaki oyun arkadaşım oluyor kendisi... Komşunun kızı 9 yaşındaki Aysima beni çok sever gördüğü yerde sarılır. Bugün bizzat babası ile babama konuşarak bana selamlarını iletmiş ve akşam misafirliğe bekliyormuş küçük hanım!
İyi dedik Aysima'yı sevindirelim.. Ben öyle çok misafirliğe gitmem.. Yani giderim de gittiğimde sohbet edeceğim türden kişiler yoksa gitmem, arkadaşlarım falan...
Şimdi Aysima da kırılmasın dedim bari onunla vakit geçireyim...
Evlerine vardık.. Bizi kapıda karşıladı.. Annesine ne zaman gelecekler ne zaman gelecekler diye sorup başının etini yemiş
Biz de gelince sevinçten havalara uçtu..
Hemen sarıldı işte hadi seninle odama gidelim dedi.
Planlamış her şeyi
Kitaplarını falan gösterdi onlara baktık. Resim defterinden çizdiği resimleri gösterdi.. Sonra iki sayfa yırttı hadi resim çizelim..
Ya ben resim çizebilen bir insan değilim.. Nerede ben de o yetenek?? Neyse tamam dedim hadi çizelim.. O baykuş çizdi ben de Aysima'nın vesikalık fotoğrafına bakıp onu çizecektim güya..
Çizeceğim diye de çok sevindi kızcağız ama nerdeee..
Neyse işte önemli olan güzel çizmek değil ki gönlünü hoş etmek o arada komik çizip yüzünü güldürmek...
İşte o rezilliğim.
Bunlarda Aysima'nın bana hediyeleri...
Teşekkür ediyorum hediyeleri için..
Bundan öncede onlar bize gelmişti bu resim çizme maceramız o zaman başlamıştı aslında.. Benle resim çizmeyi çok seviyormuş... Keşke ben de çizmeyi sevseydim ya da çizebilseydim!
Öyle resimleri çizdikten sonra bebeği İpek'i getirdi haydiii evcilik oynuyoruz.. Oluuurrr dedim ben çok severim
Neyse evciliğimizi de oynadık.. Öğretmencilikte oynadık..
Meyveler geldi onları da yedik.. Bizimkiler artık gidiyoruz deyince Aysima'nın yüzü düştü daha biz oynuyorduk ama gitmeyin
Tamam üzülme en kısa zamanda siz de bize gelin kaldığımız yerden devam ederiz.. Zaman çabuk geçsin diye dua etti..
Allah'ım yerim yaa.
Maşallah..
Velhasılı kelam öyle bitti misafirliğimiz... Çocukla çocuk olmayı bilmek ve yaşamak lazım. Onların dünyasına inip onlarla beraber vakit geçirmek onları gerçekten dinlemek lazım... Onların duygularına eşlik edip , dünyalarına ortak olmak lazım... İşte o zaman çocuklarımız kendilerini değerli hissederler...
Peygamber Efendimiz'de (s.a.v) çocukla çocuklaşabilmiştir.
Rasulullah’ın çocuklarının daha küçük yaşta iken vefatları sebebiyle, hadislere daha çok torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin konu olmuştur. Onun çocuklara karşı şefkat ve merhamet dolu davranışları, o günün insanları tarafından zaman zaman hayretle karşılanmış hatta yadırganmıştır. Örneğin bir gün torunlarından birini öperken Hz Peygamber’i gören Akrâ b. Hâbis buna hayret ederek “Benim on çocuğum var hiç birini öpmedim.” der. Hz. Peygamber bu adama dönerek “Merhamet etmeyene (şefkatli olmayana), merhamet edilmez.” buyurur. Yine bir başka rivayette bedevilerden birisinin “Çocuklarınızı öper misiniz” diye Hz. Peygamber’e hayret etmeleri ve ondan “Evet” cevabı almaları üzerine adamcağız “Biz vallahi öpmeyiz.” der. Buna karşılık Hz. Peygamber “Allah kalplerinizden merhameti çıkardı ise ben ne yapabilirim ki!” buyurmuşlardır. Bunun için Hz. Peygamber çocukları çok öpmeyi tavsiye ederek, bunun cennette büyük mükafatların vesilesi olduğunu da haber vermiştir.
Gönlümüz her daim geniş olur inşallah...