Çevrimdışı

bi üyeden gelen mesaj üzerine kaleme alındı.

evet belli bi yaştan sonrasını gerçekden bazen hatırlıyamıyorum. Bu dengesizliğimin sebeplerinden biri olabilir. O yüzden aklıma geleni yazıyorum. Ama bu yazdıklarım aklıma nerden geliyor gerçekten bilmiyorum.

her ne kadar belli bir yaş dediysem de bu yaş herkese göre değiştiği için tam bir rakam veremedim. kendimi ilk 6 yaşında karın içine bata çıka ilerleyerek okula giden bir şey olarak hatırlıyorum. bundan öncesi hiç yok. 6 sene lan 6 sene... o yaşlara ait ne bir arkadaş, ne bir oyuncak. yok yani hiçbir şey hatırlamıyorum. çocukluğumun o evresine dair hatırladığım tek olay: dövmek için kovaladığım abimden yediğim dayak.

5 yaşına kadar çocukluk fotoğrafım da yok. abimin bir sürü fotoğrafı var. normalde teknolojinin gelişmesi, benim daha çok, daha güzel fotoğrafımın olması gerekmez mi mantıken? yok. anneme dedim neden yok. baban abinin fotoğraflarını çok çekti, sen doğduktan sonra hevesi kaçtı, sanata küstü, hiç çekmedik seni dedi. tebrik ettim annemi. böyle yalan söylemek yani valla helal olsun ne ara yazdın, ne ara düşündün. sanata küsmüş.

bütün ailenin kan grubu pozitif. ben negatifim. aha dedim biliyodum bi halt olduğunu dedim. bi gün ailece kan tahlili yaptırmaya gitmiştik, doktora "söyle gerçeği doktor, kaldırabilirim" dedim. olabiliyo öyle saçmalama evladım dedi. olabiliyomuş öyle. fotoğraflardan haberin yok tabi konuşuyon boş boş. küçükken travma mı geçirdim, inşaata topum mu kaçtı, yüksekten mi düştüm, kimliği belirsiz kişilerce kaçırılıp geri mi bırakıldım da böyle oldum ben. yetenek sizsiniz denilen programa 5 yaşındaki çocuk katıldı neler yaptı lan. mesela o çocuğun 3 yaşından beri bilinci yerinde belki de. benim 6 senem kayıp şu an. 26 yaşında gibi hissediyom kendimi. şimdi bana kaybolan yıllarımı verin.

hakikaten, şimdi ben 32 yaşımdayım ya mesela. ulan dedim 32 sene ne çabuk geçti devamı da böyle mi olacak şeklinde bi endişeye kapıldım. ondan sonra da 6 yaşına kadar nasıl geçti bilmiyorum ki, onlar sayılmaz dedim. kendimi 26 yaşında ilan ettim şu an. mantıklı olan da o. nasıl geçtiğini bilmediğimiz süre bizden değildir. haa çok zeki olup da 2 yaşımdan beri ne yaptığımı hatırlıyorum diyen varsa ipi tuttu işte şimdi. her şeyin fazlası zarar. asrın gençleştirme yöntemini buldum lan. şu yazıyı okumadan önce 30 isen şu an 24'sün. forward'layın da türkiye gençleşsin amme hizmeti yapıyoruz burda. hadi gelin halı saha maçına gidelim.

dur, şu anda kendini mutsuz hisseden ve askerliğini yapmış erkeklere bi şey daha hatırlatayım da günü güzel geçsin:



şu anda askerde değilsin.



bulunduğun yerden mutlu değilsen, bulunmak istemediğin ve bulunmadığın yerleri düşün. ben hep öyle yapıyorum. içinizden yapın ama. işte ben içimden yapmıyorum buraya yazıyorum. Mükafat olarakda moderatör oldum işte. umarım cevap sorularına yanıt olmuştur.

__________________
Sırf başlayıp bitirebildiğim bir hikayem olsun diye, bıktım ardımda yarım kalmış hikayeler taşımaktan. Yazmanın eziyeti öğretecek bana; Hayat sahip olduklarımızın dışında kalanlarmış meğer.