Çevrimdışı

Bi üye mesaj attı "sevgilin yok diye ne saydırıyon bize"diye.çeyrek asırdır başıma geliyor her seferinde de aynı muhabbet. uzun zamandır görüşülmeyen bi arkadaş vardır. bi de yakın zamanda hep görüştüklerin vardır. uzun zamandır görüşmediğin "eee sevgilin falan var mı naptın bakayım" der ki ben erkeğim bunu diyen de kızdır. cevap olarak "yok bi şey ya" denir. uzun zamandır görüşülmeyen kız arkadaş, diğer arkadaşlara sitem eder, "niye bulmuyonuz bu çocuğa düzgün bi kız". daha sonra da konu değişir. İplenmez.

hayır benim kimsenin bana sevgili bulması gibi bi derdim yokken bu muhabbet niye her seferinde dönüyor ya. sesimi çıkarmıyorum diye hep. düzgün bi kız bulun falan deyince utanıp yere bakıyorum diye heralde. bi daha desinler. bulun lan bulmazsanız terbiyesiz çocuğusunuz her sene her sene aynı muhabbet lan yeter diyeceğim.

arkadaş grubundaki sevgilisiz kişi olmak iyidir bazen. onlar hep cilveleştikleri için ben onlara bakmamak adına doğada bir sürü şey keşfettim mesela. gerekli gereksiz bir sürü ayrıntıya sahibim. metroda giderken yüksek gerilim hatlarında 50 m arayla bulunan kırmızı beyaz topların ne halta yaradığını sen biliyo musun mesela? ben biliyorum işte. ama söylemem.

tamam lan. söylerim. vay arkadaş söylemem deyince ne kıymetli oluyor değilmi. direkt yazsaydım "kırmızı beyaz toplar mı? kimin umrunda olur ki hadi adamım daha gerçekçi şeylerden bahsedelim. kahretsin" derdi herkes. ama şimdi böyle olunca kendimi bi halt sandım. Evrenin sırrını bulmuş gibi hissettim kendîmi.

helikopterler ve alçak uçuş yapan uçaklar gelip yüksek gerilim hattına girmesin diye. kırmızı beyaz toplar fark edilmesini sağlıyor. tamam mı lan? biraz sevgilisisiz olsaydınız bilirdiniz. pislikler. sevgilisi olup da bilen de çıktı. onlara şimdi soruyorum.

denizin ortasında her şeyden bağımsız gibi duran, küçük bir dubaya benzeyip ara sıra batıp çıkan nesne ne işe yarıyor peki? hadi bakalım!!!

olum şaka lan. Olum ne boş adammışım lan ben. Kafayı nelere yormuşum. Siz benle fazla takılmayın iyisimi.

__________________
Sırf başlayıp bitirebildiğim bir hikayem olsun diye, bıktım ardımda yarım kalmış hikayeler taşımaktan. Yazmanın eziyeti öğretecek bana; Hayat sahip olduklarımızın dışında kalanlarmış meğer.