Çevrimdışı

1961'de, Türkiye'nin en özgürlükçü anayasasına sevinirken, Menderes ve iki bakanının id***** üzüldüler.
Siyasi nedenle idam kabul edilemezdi.
O zaman uzaktan yüreklerini yakan ateşin, gün gelip kendi evlerini kavuracağı, o üç idamın intikamının kendi oğullarıyla iki arkadaşından alınacağı, akıllarından bile geçmiyordu.

Can Dündar - Abim Deniz

"okumaya doymak olmuyor, ölene kadar doymayacağım. idamı fazla düşündüğüm yok." Deniz Gezmiş 15 Ekim 1971

Can Dündar - Abim Deniz

''Polis seni döverken elini kaldırır, başını korursan elbette emniyet mensubuna mukavemet eder ve girersin içeri!'' (Cemil Gezmiş)

Abim Deniz, Can Dündar (Sayfa 232)

Deniz abim, bir süre sonra bizi aştı; toplumun mülkiyetine geçti. 6 Mayıslarda biz bile kalabalıktan mezarlığa yanaşamaz olduk. "Ben kardeşiyim," diye yol istediğimde, "Hepimiz kardeşiyiz!" cevabını alıp gururlandığım çok olmuştur.

Abim Deniz, Can Dündar

"Sağ salim, yara beresiz yakalanmış hiç olmazsa," dedim.
"Kimseyi öldürmedi ki!... Yatar, çıkar," zannettim.
(Cemil Gezmiş)

Abim Deniz, Can Dündar

Annem, "Gördün mü çocuğumu?" diye sordu.
"Gördüm, sarıldım," dedi babam...
"Nasıldı?"
"Boynunda bir morarmışlık vardı. İp izi..."
Günlerce ağladı annem; günlerce ağladı.

Abim Deniz, Can Dündar (Sayfa 450)

Bir gün nehirler gibi çağlıyarak derinden
Dağlardan, ormanlardan sana akacak mıyım?
Ey deniz, şöyle bir gün sana bakacak mıyım,
Elma bahçelerinden, fındık bahçelerinden?...

Abim Deniz, Can Dündar (Sayfa 82)

İdamı fazla düşündüğüm yok.Daha evvelde söylediğim gibi dünyaya kazık çakmadım ya.Fazla yaşamak değil önemli olan,ağaçlarda yaşıyor.Ben şimdiye kadar yaptıklarımdan pişman değilim.elimde olsa tekrarlardım onları.

Abim Deniz, Can Dündar (Sayfa 342)

Kötülüğün zehirli hançeri, sonunda onu da katletti; ama efsanesiyle baş edemedi.

Abim Deniz, Can Dündar (Sayfa 30)

"Karlı bir şubat sabahı Ayaş'ta gözlerini açtığın zaman ilk işin ağlamak olmuştu.
Şimdi anlıyorum; çünkü karşında yaratık olarak ilk bizi görmüştün:
İnsanları....
Yani bütün istikbalini onların mutlu olmaları uğrunda feda edeceğin insanları...
Canavarların en korkuncu olan bizleri...
Tanrı'nın bahşettiği zeka ve yetenekleri, zehirli birer hançer gibi hemcinslerinin azap çekmesinde kullanan uygar yaratıkları...
Onları gördün ve içinden, "Ben bütün ömrümü bu nankör yaratıklar arasında mı geçireceğim," diye düşündün.
Onun için ağladın."

Babası Cemil Gezmiş'in oğlu Deniz'e 18 Ocak 1971 de yazdığı mektup.

Abim Deniz, Can Dündar

3 baba, hıçkıra hıçkıra ağlaya ağlaya, çocuklarımızı taşıdık. Kimse yardım etmedi. Imam istedik, "Reddediyor imam, " dediler. "Ben kıldırırım o zaman, " dedim. Telaşla imamı getirdiler. "Abdesti olan varsa geçsin arkamıza, " dedim. Kimse gelmedi. 5'imiz cenaze namazını kıldık.

Abim Deniz, Can Dündar (Sayfa 448)

Türkiye'nin bağımsızlığından başka bir şey istemedim.Ve bu sebeple Amerikan emperyalizmine ve işbirliklerine karşı mücadele verdik.Varlığımızı hiç bir karşılık beklemeden Türkiye halklarına armağan ettik.Bu sebeple ölümden korkmuyor çekinmiyoruz.Ve ben 24 yaşındayken kendimi Türkiye'nin bağımsızlığına armağan etmekten onur duyarım.

Abim Deniz, Can Dündar

15 Mart sabahı, iki motosikletle, cam gibi buzlu yola çıktılar. Birinde Deniz ve Yusuf vardı: diğerinde Sinan'la Tayfun. Yol ayrımında durup vedalaştılar. Sinan, Deniz'le Yusuf'a bir daha görüşmeyeceklerini bilir gibi sımsıkı sarıldı.
Ve ayrıldılar.
Sonsuza dek...

Abim Deniz, Can Dündar (Sayfa 256)

Milli Kurtuluş mücadelesi yok edilemez ama yok etmek için BÜTÜN TÜRK MİLLETİNİ yok etmek gerekir.

Abim Deniz, Can Dündar (Sayfa 141)

Annemin bize anlattığı bir başka dalgınlık hikayesi de şu: Bir gün ikisi beraber bir alışveriş için Üsküdar Meydanı'na inmişler. O sıra, taşıma işinde kullanılan at arabaları vardı. Deniz Abim yine yolda yürürken dalmış ve arabayı çeken atla çarpışmış. Tabii boyu uzun olduğu için atla suratları birbirine tokuşmuş ve at kısa süren bir sersemlik geçirmiş. Bunun üzerine arabacı, "Hoop delikanlı, önüne dikkat etsene, atı perişan ettin!" diye bağırmış. Annem zaman zaman bu olayı da gülerek anlatırdı.

Abim Deniz, Can Dündar (Sayfa 108)

Niyazi Ağırnaslı :
Son ziyaretimiz infazdan birkaç gün önce, Zeki Oruç Erel'le birlikte oldu. Hala bazı ümitlerin bulunduğundan, cumhurbaşkanının vetosundan bahsettik.Deniz, "Yok ağabey," dedi, "... bizim asılma kararımızı çok önceden vermişlerdi zaten; bunu hep söyledik. Dileriz ki boş yere ölmüş olmayalım ve vatan satıcılarının oyunu anlaşılsın, yoksul halkımızca... Boşa ölmüş olursak, işte o zaman yazık olur."

Abim Deniz, Can Dündar

Abim o günlerde bir sohbette, "Darbeden sonra herkesin bir koğuşu olacak ama bizim olmayacak; çünkü biz ölmüş olacağız" demişti.

Abim Deniz, Can Dündar

"Hiç kuşkusuz Deniz istese üniversiteyi uslu akıllı bitirirdi."

Abim Deniz, Can Dündar

Uzun boylu, dal gibi bir genç bu Deniz Gezmiş...Namuslu, devrimci, heyecanlı bir genç...
İşgal hareketlerine, boykot hareketlerine katılmış, polisten cop yemiş, dayak yemiş, gık dememiş. Akranları gibi o çay senin bu çay benim, o sinema senin bu sinema benim diye gezecek yerde bir namussuz düzenin değişmesi için çırpınmış. Ve belki hatalar da yapmış bu arada, kusurlar kabahatler işlemiş. Ama bataklık fırtınasının ortasında namussuzlukları bir türlü olağan saymayan yüreğiyle çırpınmış durmuş."

Abim Deniz, Can Dündar (Sayfa 171)

Sonra dünyanın dört bir yanında ölen bir sürü yurtseveri, devrimciyi düşünüyorsun ve bir ara rahat bir ölümü düşünmüş olmaktan utanır gibi oluyorsun.
Bir devrimci nasıl ölmesi gerekiyorsa öyle ölmeli diyorsun.
Doğrusu da bu..."

Abim Deniz, Can Dündar

Gündüz nereye giderse gitsin, eve mutlaka gün batmadan önce gelir, akşam yemeğini bizimle yerdi. Hatta arkadaşları takılırmış, "Sen devrim yapmadan önce babandan izin al" diye...

Abim Deniz, Can Dündar (Sayfa 77)

Hamdi Gezmiş’le ilk kez, 2012’nin 6 Mayıs’ında tanıştık.
Deniz’ler için yaptığımız Delikanlım belgeselinin ilk gösterimiydi.
Belgeseli Deniz Gezmiş’in adını taşıyan parkta izledikten
sonra ricamız üzerine sahneye geldi. Konuşmadı, sadece Attila
İlhan’dan bir dörtlük okudu:

Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
Gittiler akşam olmadan ortalık karardı.

Abim Deniz, Can Dündar