Bir şeyleri değiştireceğimi biliyordum, keşke daha çok dibe batıp öyle çıksaydım daha anlamlı olurdu ama böylesine de sesim çıkmaz, bir yerden tutmalıydım ışığı.
Biriyle aynı şeyleri aynı anda düşünmemizin aynı dibe önceden beraber batmış olmamızın bir etkisi olacak ki, ruh detoksumuzu beş gün arayla gerçekleştirmiş olduk. Hatta ondan aldığım ilhamla, kesin doğru yoldasın dedim kendime, yanlış yolları önceden yürümüştük çünkü, hepimiz de kötü olmuştuk biraz. Değişim için hep bir şeyin başlangıcını bekliyoruz, bu bile içimizde bir umut olduğunu gösterir ve ne şanslıyız ki hep beklediğimiz başlangıçlara gelebiliyoruz. Yani o başlangıca kadar yaşayacağımızdan nasıl eminsek bekliyoruz. Bu yaşımı da bekledim ama bundan sonra beklemeyi düşünmüyorum. Ne başlamak için ne de bitirmek için çok da beklememeli insan, beklerken ölürsün zaten bilmeden. Bir sürü güzel şeyi sığdırdığım küçücük haftadan sonra, içimdeki sıkkınlığı neden atamadığımı düşündüm, buldum cevabını. Bekliyormuşum meğer. Ne akıl ama?! Birini ya da bir şeyi değil yalnız, kendimi bekliyormuşum. Keyfimin gelmesini, keyfimin şartlara uyum sağlamasını. Kendimden başka kimseyi beklemeyeceğime de söz vermiştim birkaç sene önce, tutamadığım sözler arasında hep kendimle ilgili şeyler olduğundan belki bunu da tutamam ve birini beklerim ama bunun için daha erken. Yoksa geç mi? Olayı birilerine getirmemeliyim, hazır kendimleyken, öyle devam edelim. Çok çok şanslı biriyim, insanların yüreklerine bir gram sevgimi sokabildiğim için şanslıyım. Bu dik başlılığın, yer yer öfkenin altındaki elması çok da sosyalist bir yaklaşımla herkese eşit dağıttığım için şanslıyım. Küçük şeylerden gerekirse mutluluk çıkarabileceğimi kendime hatırlattığım için şanslıyım. Başkalarından önce kendimi dinlediğim için şanslıyım. Bir şeyden emin olmadan ağzımı açmadığım için, önemsemiyormuş gibi yaptığım şeyleri kendi içimde sindirip en güzel haliyle insanlara sunabildiğim için şanslıyım. Ne övdüm ama kendimi? Aslında kendimi de övmüyorum, çok övülecek bir yanım yok, bunu bildiğim için şanslıyım. Ben sadece böyle bir yanım yokken, kendi içimde başarabildiğim şeyleri söylüyorum. Söyleyebilmek de bir şans biliyor musunuz? Önce kendi için rahat değilse, sen neden başka insanlara ''için rahat olsun'' diyorsun ki? Kendi içinizdeki sizi bulduğunuz an, söyleyeceğiniz çok şey olacak ben biliyorum. Hadi bu sefer şu dolanan şeytanların bacaklarını kıralım. Kıralım sonra gerekirse alçıya da aldırırız, merhametimizi bulursak eğer. Sıcakları sevmem ama galiba güneş bir hayli aydınlatmış yolumu, doğru olan şeyleri içimde tutmadığım için daha aydınlık yollar. Hayatta en güzel şey, tanıdığınız insanların sizin söylediklerinize kırılmayıp, sizi anladıklarını bilip, bütün eksik parçaları beraber tamamlayabileceğinize olan inancınızdır. En güzel şey bu da olmayabilir, en güzel şey sizsiniz. İçinizdeki siz. Ondan daha gerçek hiçbir şey yok çünkü. Çıkarıp koyun masaya, sizi.
Dibi sıyırdık, yola devam. Yeniden ilham olan o insana da selam.