Küçükken 23 Nisan geldiğinde çocuklara hediye alınması gerektiğini düşündüğüm zamanlar oluyordu, sonra babamın doğum gününün 23 Nisan olduğunu öğrenecek kadar büyüdüğümde bana en büyük hediyenin o gün babamın doğmuş olması olduğunu düşündüm ve her 23 Nisan babaanneme telefon edip ''hediye için teşekkürler'' diyerek telefonu kapattım.
Kimse beni anlamıyordu muhtemelen, ben de bunu kimseye anlatmadım, babam da hiçbir zaman onun benim için bir hediye olduğunu bilmedi ama bir gün 23 Nisanlar 23 Nisan gibi kutlandığında, çocuklar bir gün değil her gün hatırlandığında ve çocukların öldüğü değil güldüğü bir dünya olduğunda, ben de babama söyleyeceğim gerçekleri. Bu kadar.