Çevrimdışı

"Kalp kendisinin ilacıdır. kendisi iyileştirir yaralarını" Hazret İnayet Han

Babam bana yıllarca "sen kendi kendinin psikoloğu olacaksın" derdi. Insan istemezse, kimse kimseyi mutlu edemez. önüne fırsatlar serilse, adına şiirler yazılsa, dünyanın en başarılı psikoloğuna gitse, en mükemmel çocuklarına sahip olsa, kainat güzeli olsa vs vs. Bir insan kendisi yardım edilmeyi istemeli. Kendisi içinde bulunduğu durumdan çıkmak istemeli. Ondan sonra amatör veya profesyonel yardımların etkisi onda görülür. He bir de daha güçlü insanlar vardır ki, tamamen kendileri sararlar yaralarını. Her sabah güne güçlü başlamak için sebepler bulurlar kendilerine. Umutlu olmak zorundadırlar. Ayakta kalmak zorundalardır. Tutunmak zorundalardır. Onların depresyona girecek vakitleri bile yoktur belki. Işte onlar varlıklarını benlikten çıkarıp daha çok kişi olmuşlardır. Daha çok kişiye de umut olmuşlardır. Umut vermek zorunda olan biri umutsuzluğa kapılabilir mi? baskalarına güç olan biri güçsüz kalabilir mi? kutsal bi amacı olan biri sabaha uyanmak istemeyebilir mi? çocukların yoksa, ailen yoksa; davan olsun. Elini öpebileceğin, ismini bilen, duasını alabileceğin nineler dedeler olsun. Yolunu gözleyen ve seni gördüğünde gözleri parlayan yetimler olsun. sen kalplere dokun. sen kalbini besle. Çünkü kalp, kendi yarasını yine kendi sarar.