Çevrimdışı

tabi simdi kutlasam mi? kutlamasam mi? ikilemindeyim, zira nasil olsa geriye kalan 364 gun boyunca, bugune dair sarf edilen tum guzel cumleler anlamini yitirecek, oldukca buyuk bir cogunlugumuz, varligimizi bir kadina, bir anneye borclu oldugumuzu unutacagiz.

ben, her ne kadar ataerkil oldugu kadar, anaerkil bir kokene de sahip oldugumu dusunsem de, ne yazik ki yillardir toplumumuz, soyun babadan devam ettigi kanisini bizlere empoze etmistir. erkek gucludur, ustundur, hak sahibidir gibi tezler, yillar yili bizlere dayatilmistir. halbuki kadin, dinimizce de bizlere emanet edilen, erkekten ustun olmayan, lakin alcakta olmayan bir varliktir. buna ragmen, namus yukunu omuzlarinda tasiyan, baski ve siddet goren, asagilanan, tore ugruna oldurulen, daha cocuk yasta adeta bir mal gibi satilan, zorla evlendirilen, bosanmak istediginde yakasindan dusulmeyen, zulmedilen, cinsel durtuler ugruna hakki hice sayilan ve daha nicelerini sayabilecegimiz seylere maruz birakilan da bir varliktir. hal boyleyken, 8 mart dunya kadinlar gunu onemini ziyadesiyle yitiriyor, ustelik tum bunlar yetmezmis gibi, bugun; tipki benzer diger gunler gibi kapitalizme kurban ediliyor.

kadin haklarinin cignenmedigi, siddet ve baskidan uzak, bir mal olarak gorulmeyecekleri, buna karsilik hak ettikleri degeri ise gercekten gorecekleri ve tabii yalnizca 8 mart'a indirgenmeyen daha nice gunlerinin olacagi bir hayat umidiyle; annem ve kardeslerim basta olmak uzere, tum kadinlarimizin gununu kutluyorum.

sevgiyle efendim.

__________________
everything. everyone. everywhere. ends.