| Cevap: Ve Sonra ...
Denizlerin gürültüyle gelip vurduğu dehlizlerin acılı sessiz kimsesiz çaresiz duvarları gibiyim.
Duvarlarım yosunlu duvarlarım kaygan duvarlarımdan hiç tükenmeyen sular sızıyor.
Tutunamıyorum. Renklerim gün içinde değişiyor.Soluyorum soğuyorum.
Güneş ulaşmıyor içerilerime. Küfleniyorum yaşlanıyorum. Yalnızlıklar peşimde.
Dokunduğum her ıslak duvardan pis kokulu bir yalnızlık bulaşıyor üstüme.
Biliyorum bütün bunlar hep benim suçum.
|