@
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] hayatın, şirazesinde hiçbir şey eskisi olmuyor kardeşim, hani bana demişsin ya "ah nerede o eski adem reis" diye.. Heh işte orada dur kardeşim. Eskisi gibi değilim kardeşim. Eskiden bende kredisi sonsuz olan insanlar şimdi eksilerden bile daha alt seviyede bir krediye sahip. Sigaranın dumanaltı yapmış olduğu bir odada hep "acabalar, nedenler" ile o değer verdiğimiz insanların hatalarıyla boğuştuğumda hiç kimse yoktu. Muallak olan buydu.
Muamma olan ise, hiç yere sürüklenen depresiflik göstergesi düşüncelerdi, geçmişi sadece özlemek.. İnsanın o naif hallerini, masum gördüğü insanların oysa tam bir riyakâr oluşunu arada da olsa anımsamasıdır. Sonra bir baktım -ki o dost dediğim insanlar yüzünden, bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı.
Bundan dolayı geçmiş sadece distopiktir ve fakat gerçekçidir. İnsanları tanıtır insana. Sen de bir kenara çekilir uzaktan sadece insanları izlersin. İnsanlara karşı, bir soğukluk girmiştir araya bir kere nasıl her şey eskisi gibi olsun ki ? Şimdi sadece kendi dünyamda döşemiş olduğum zırhlarımı geçen naif insanlara açıyorum dünyamı.
Bu yazıyı yazarken değerli kardeşim, şimşekler çakıyor dışarıda. Yağmurun içerisindeki o iç ses gerçeği fısıldıyor, doğanın adaleti bu diyorcasına adeta.. İnsanlarında çoğunun adaleti bu işte kardeşim, kalkıp eski gibi insanlara takılıp eski umutların küf kokan yosunlarıyla oynayamam sonuç olarak.