Bir dil olsa da anlatabilsem bendeki
sancıyan yeri.
Nasılda kesip atmak istiyorum
bir bilseniz..
Göğsümde taşıdığım şu yarayı.
Öyle acımasız bir yara ki bu,
nereye gitsem benden önce varıp mahvediyor orayı.
İşte bu yüzden
kendimden başka kimseye gidemiyorum.
Çünkü
ne zaman birini sevmeye yeltensem,
yaram hemen beni bana çağırıyor.
Keşke unutmak üzerine bir ilaç olsa,
koysam onu yüreğimin üstüne
Ama ne mümkün,
kalbim kendine böyle düşmanken.
Derdimin içinden çıkamadığım günlerde,
başka insanlardan
yardım istediğim de oldu.
Dostlarıma, arkadaşlarıma ve hatta hiç tanımadığım
yabancılara anlattım; senin benden gitmeyişlerini.
Yaramı terk etmeyişlerini.
Ama kimse bilmiyordu acıyan yerimin nasıl iyileşeceğini.
Anlaşılan senden kurtulmak için yalnız sana ihtiyacım vardı.
Yalnız seninle yalnız kalmaya.
Gel,
Beni bana iade et,
Kendimde ölüp sende yaşamaktan yoruldum artık...