Çevrimdışı

İlk replik olarak dün geceye (5.bölüme) damgasını vuran mektup ile başlıyorum.


Sevgili babacığım.
Nasılsın, iyi misin?
Ben çok iyiyim. Yokluğunda anneme çok iyi bakıyorum.
(-uh, pardon Poyraz abi. Devam.)
Umarım sende gittiğin yerde çok iyisindir.
Sen gittiğinden beri..
Sen gittiğinden beri, hayat çok zor be baba.
Keşke hiç bırakıp gitmeseydin bizi.
Gitmeseydin, belki de o, yağmurlu pazartesi sabahından sonra,
balkonda öyle kurutulmuş biber gibi beklemezdim, yolunu gözlemezdim.
Belki de geri döneceğini söylediğimde, bizi terk etmediğini söylediğimde,
manav Şükrü'nün kekeme oğlu benimle dalga geçemezdi.
(- Poyraz abi, iyi misin sen? + İyiyim iyiyim sen yaz oğlum bir şey yok.)
Gitmeseydin, belki de hayat bana bu kadar kötü davranamazdı be baba.
Ben seni çağırırdım, sende hayatın ağzını burnunu kırardın.

-
O kadar çok yoruldum ki, ölmeye bile gücüm kalmayacak diye çok korkuyorum.