Çevrimdışı

Denizin eşsiz güzelliği üstünde yolculuk
Martların sesleriyle huzur dolar beden
Onlara simit atmak, nede güzeldir tarifsiz,
Hele ki havada kapmaları yok mu?
Çok mükemmel, bi görüntü
Çizmeye kalksan ilham gelmez
Düşmez aklına fikrin varoluşu
Kayaların dili olsa da konuşsa
Sarmış, büsbütün yosun yalnız değilsin der gibi
Huzurun simgesi gibi hüzünle karışık
Hiç mi sevmedin beni? Lanet ettiğin trafik kadarda mı?
Katlanmak zorundasın, istemesen de
Sevmiş olsaydın yine ayrılık dem vurmazdı satırlarıma
Kavuşmayı öyle bi anlattırdım ki şaşıp kalırdın
Bir daha yazmamı bi ömür beklerdin umutsuzca
Yazmak benim günahım olsun ben çekerim cezamı
Hiç mi sevmedin beni,
Hiç mi kavuşmak istemedin
Hiç mi olduk biz seninle şimdi?
Yine sigara dumanın da sis kapladı odamı
Karanlık desem duvarın rengi bile belirsiz
İçim dışımla bir özüm sözüm gibi
Ah İstanbul hiç sevmedi beni?
Kavuşmamızı da hayal etmedi?
Keşke diyecek! İsteyecek,
Bekleyecek gelen olmayacak!
Gidişimden utandı kaldırımlar!
Sevgimi görünce hayaliydi düşünceler
Gözlerim de görseydin vazgeçebilecek miydin?
Severken zaman aşımını kabullenebilecek miydin?
Ah İstanbul verdiğin huzuru hüzne çevirdi insanlar
Onlar bazen insanlar, bazı insanlar….


26.01.2014 - 23:23
// K.K.D


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


İstanbul/Büyükada'ya giderken telefonumdan çektiğim karelerden biri..