Çevrimdışı

Kahve içerken şiir yazanlara inat
Ihlamur eşliğinde yazıyorum bu satırları
Üşüyen ellerimle dokunduğum bardak çocukluğumu anımsattı bana bir an
Gözlerimi kapattım zamanda yolculuk yaptım
Ayağımdaki kırmızı papuçlarım,
Üzerine düşen yağmur damlaları gözümün önüne geldi
Sokakta hiç kimse yoktu o gün
Tüm çocuklar içeri alınmıştı
Bir ben vardım birde rüzgar.
Oyun oynamak istemiştim rüzgarla
Güçlükle rüzgara karşı adım atıyordum
Suratıma çarpıyordu sertçe
Bana haddimi öğretircesine çarpıyordu
Kendimi serbest bırakmıştım artık
Ruhumun içinden geçiyordu adeta
Ürperiyordum ve içimi bir coşku kaplıyordu
Ağzımı açıyordum yavaşça
İçime doldurmak istiyordum bu hissi
Seviyordum rüzgarı
Yazları hiç sevmiyordum o günden sonra
Rüzgar çıktığında sokağa koşuyordum
İçime işleyen rüzgarla mest olup, hemen defterime bir şeyler karalıyordum
Çocukken severdim rüzgarı
Üşümeyi severdim
Sonra bir gün rüzgarı unutturacak cinsten şeyler sevdim
Coşmuyordu artık içim
Ruhuma işleyemiyordu
Mutlu olamıyordum
Neyini sevdiğimi bile anlayamıyordum
Ama sevmeye de devam ediyordum.
Ihlamur kokusu bana rüzgarı anımsattı
Ihlamur kokusu bana beni hatırlattı.