Çevrimiçi

Olumsuzlukları olumsuzlukla pekiştirmemek gerekiyor. En önemlisi; yığılmamak lazım kelimelerin ardına her şey oluruna varır diyen insan boşuna dememiş. Ne kadar cümlelere,kelimelere anlam katarsa insan derinlemesine algısını zorlarsa bir o kadar da kendi duygularını hırpalıyor. İnsan kendini korumalı önce, seni düşünmeyen birini düşünerek tüketmemelisin benliğini mesela. En basit örneği vermek gerekirse. Sizin için hiç bir gayret göstermeyen insanlar mesela; vermiş olduğunuz değeri belki sorgulatır.. Bu mutsuzluğa sebebiyet verir...

Bu tür insanlara yapılması gereken basittir oysa; İçinizdeki külleri toza dönüştürüp, bazen o toza üflemek gerekiyor..

Aslında insan karşısındakinin içten bir gülümsemesiyle bile mutlu olabilir.
Karşısındaki insanı mutlu etmek adına yine içten bir gülümseme yetebilir..

Mutluluk da, hüzün de, bizler için.
Hüzünle de mutlu olan insanlar vardır, yalnızlıkla da..
Aslında mutluluk çok basit, kendi bünyesinde sadece zorlaştırıyor insanlar...

Acabalar, detaylar, cümleler ya da kelimelerin içerisindeki derinlemesine düşünceler.

Mesela benim bir günlüğüm var, o buz beyazı sayfalara hep bir şeyler yazarım.
Tek dostum, arkadaşım belki de o günlüğüm.. Yazmakta; mutluluktur...
Anlaşılmayı beklemek belki o mutluluğu bozabilir ama,düşlerde -ki mutluluk bir başkadır..