Çevrimdışı

Mektup yaziyoruz madem, tek tuk cumle kurmaktan vazgecelim.
Oylesine yazalim dedik!
-

Evvela bu satirlari yazarken cayimin, sigaramin ve catik kaslarimin bana eslik ettigini bilmeni isterim. Huyum bu bilirsin gorsellige onem veririm illaki bir seylerle oylanacagim seni yazarken.
Oyle kalemi eline almakla 2 kelam etmekle ne ozlem dile gelir ne de sozler dize gelir.
Velhasil; nasilsin? beni sormaman daha iyi simdi bir baslarim 'sensiz gunler gecmiyor da gecmiyor' diye sabahi buluruz.
İstanbul'un hic ama hic tadi tuzu kalmadi. Sonbahar'in etkisi de olabilir ya da yoklugunun. Daha soguk geceleri ve daha hoyratca esiyor ruzgar.
Her yagmur tanesi alev topuna donusup, yurekleri deliyor adeta. Hickira hickira titrek bir sesle aglayan melekleri goruyorum yamaclarimda.
Adin sesime degdikce daha da belirginlesiyor yaralarim, sarilmiyor.
Dindirmeye calistikca kes beni! diye inliyor bileklerim.
Her neyse, İstanbul diyorduk evet.
İki yakasi bir araya gelmedi senden sonra. Bakirkoy, Nisantasi felan pek kasvet yagdirir oldu gecelere. Sensiz buralar dort bir yani surlarla cevrili iste, ne dememi bekliyorsun?
Gelmemeleri giydiginden beri pek bir ihtisamli gorunur oldun, haklisin.
Ben mi? ben ayniyim. Bekliyorum iste, gelir mi? gelmez mi? diye soru isaretlerini cengelleyip dokuyorum onume.
Fazla uzatmak istemiyorum ne ben uzun yazmayi ne de sen uzun yazi okumayi seversin.
Bak unutmadim bunu da unutmadim, anliyor musun!?
Son olarak; hani uc, bes kurus eden bir mazi hatirina dile getirmek isterim.
Ozledim iste cehennem gibi derin, yangin yerine donen bir yurek ile,
Bekliyorum..
Gamzelerinden opup, kalbinden geciyorum.
Ozlem ile, Âllah'a emanet..

__________________
Exy..