Daussıla – Fethullah GÜLEN
Dinliyorum ruhumu gurbetten usanmışım,*
Bunca “daüssıla”ya dayanırım sanmıştım..*
Her yeri vatan saymada meğer aldanmışım,*
Herkesle hem dem olacağıma inanmıştım
Milli ikbalimize koşarken nefes nefes,*
Ülkemde yaşayıp orada ölmek hayalimdi;*
Bir gam melodisi bu yerde duyduğum her ses*
Yutkunuyorum belirsiz duygularla şimdi.
Hiç bilmem gönlümün sevdadan bıktığını,*
Yer yer bükülmüş olsa da irademin kaddi;*
Kim görmüş Mecnun’un Leyla’yı bıraktığını*
Hep bu oldu dünyada düşüncemin serhaddi.
Bir buz gibi gözümde her sabah doğan güneş,*
Kabuslar gibi çöküyor, çökünce her gece;*
Gündüzler burda kabir karanlığına eş,*
İnsanlar ufuksuz, hayatsa tam bir bilmece..
Renkler bir darlığın ağında, hepsi de gri,*
Anlamsız bir tümsek o koca gökdelenler;*
Duygular derbeder, düşünceler serseri,*
Bir hiçe bağlı burada doğanlar, ölenler.
Düz günler monoton, bayramlarsa bir karnaval,*
Adeta bir çöl gibi bana bu koca diyar;*
Izdırap tam ızdırap, neş’enin rengi melal,*
Hazanla inim inim duyduğum yaz-bahar.
Vermiyor bencesini zevk u safanın hayat,*
Fecre kapalı sanki gönlümdeki tepeler;*
Hep ümide koşsam da sarsılıyor hissiyat,*
Kaplıyor ufukları siyah siyah perdeler.
Yok yaşamanın bu ülkede ölümden farkı,*
Sisli, dumanlı geçiyor inadına zaman;*
Hiç duyulmuyor hayattan dinlediğim şarkı,*
Tın tın nabızlarımızda ruhumdaki hafakan..
İç mürakebe deyip kendimi dinliyorum,*
Gördüğüm çerçevede yapayalnız efkarım;*
Bir mum macerası; yanıyor ver eriyorum*
Olsaydı aydınlatmak bari yanarken karım..
Fethullah GÜLEN
__________________ Yürürken başımın yerde olması sizi rahatsız etmesin.Benim tek derdim; yere düşen edebinize takılmamak.. |