Tekil Mesaj gösterimi
Alt 25 Kasım 2014, 21:08   #7075
Çevrimiçi
Adem
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
IF Ticaret Sayısı: (1)
IF Ticaret Yüzdesi:(%)
Cevap: İçini dök!




İnsanların hatalarının tekerrürünü hep insanlıktır olur derdim, ama bir müddet sonra insan anlıyor -ki karşısındaki insanın tamamen karakteriyle ilgili bir durum, yanlışlarla alışagelmiş bir insan profili tamamen.. Hani bir söz vardır ya, Karanlığın girmeye korktuğu şehri geçtim. Gölge olmayınca ruh yalnızdı çok doğru bir söz.. Yalnızlık öylesine, yağmur olup yağmasını bekleyerek, fırtınalarla ruhunuza yerleşen bir halet-i ruhiye değildir. Tamamen hissedilebilen kendini ona çoğu zaman hissetmiş olduğun bir ruh halidir. Çoğu zaman; ıçime, hayatıma yalnızlık kaçmış gibi hissederim.. İnsanların kötü yanlarını gördükçe çok iyi bir insan olduğumu düşünmeye başlamam yalnızlığa kendimi ne kadar ait olduğumu hissederim..

Evet.. Bugünkü yazım yalnızlık olsun.. Her ne kadar hüzünlü,dargın günler geçirsemde belirli zaman dilimlerinde, dağılmıyorum, dağıtmıyorum. dirayetliyim.. Çünkü sarıldığım bir şey var, o da YALNIZLIK! riyadan uzak, üzüntüden uzak.. Kendi başına, kendinle baş başa.. Belki de, en çok da bu yönümü seviyorum, hayatta kendimden başka kimseye güvenmiyorum. Güvenilmesi gereken insanlara zaten güveniyorum.. Onların o içtenlikle benim zihnime empoze etmeye çalıştıkları naiflikten, safyürekliliklerinden hissedebiliyorum bunu.. Ama yalnızlığı ayrı bir hissediyorum.

Biliyorum, kendi sıkıntılarını yüreğinin bir yerlerinde dışarı vurmadan severek taşıyan insanlar gibi bir intibam var yazılarımdan ama öyle değil işte, aniden üzerine üzerine yürüyen yalnızlıktan böylesine ben karalarım,okurum,bakarım.. Ulan bu yazıyı hangi ruh halimle bu kadar derinlemesine bir olguyu anlatarak yazmışım dediğim bile oluyor..

Hiçbir zaman hüznü hafife alan, ondan hoşnut olan birisi olmadım, yalnızlıkta aynen o şekilde, hep ders çıkarmışımdır. Kitle kültürünün ve toplumsallaşma denilen garabetin kof, şişkin kişilikleriyle değil, insanın kendisiyle olunan barışık haliyle kendi dünyasında yaşaması benim en büyük tercihim olmuştur... En sevdiğim insanın bir yanlışını görünce, ya da neden yaptı -ki acaba bunu hezeyanlarını içimde canımdan can kopuyor bir biçimde kendime sorduğum zamanda kimse yanımda olmamıştı. Sorularıma mantıklı bir cevap ararken mankıt cevaplarla geçiştirilmeye çalışan hataları gördüm hep.. Bense benle başbaşaydım, yalnızlığımla..

Ne demişler? Bana yar olmayan devr-i devranın, izzet-i ikramını ellerinden öpeyim(burası sansürlenmiştir farklı bir kelimeyle)
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Sadece büsbütün soğuyorum herşeyden, herkesten. Kendimi insanlardan ne kadar soyutlasam yaklaşmasam bir o kadar yaklaşmak isteyip, arkadaş, dost olmak isteyen insanlarla karşılaşıyorum, gelgelelim kime biraz yaklaşsam içinde çok kötü taraflar görüyorum kimse dört dörtlük değil elbet -ki ama bu dörtte bir olan insan kitlesi sürekli beni mi bulur? Sanırım ben o "derin" kişiyi hiç bulamayacağım. Ve o kişiyi yaratmak zorunda kalacağım, o da benim yalnızlığımla olan bir ben olacak! Çevremde gülünce daha çok çirkinleşip, suratsız bir şey olan insanların tamamını kendi yakınlığımdan dışarı çıkarıp benliğimle ben mutluyum..

Nasıl -ki hayatın ve insanların tuhaf bir mizah anlayışı var benim de böyle hüzünlü cümlelerim var, sanırım böyle anlaşabiliyoruz biz. Sonuna kadar okuyanların gözlerine sağlık,teşekkür ederim.

 
Alıntı ile Cevapla

IRCForumlari.NET Reklamlar
sohbet odaları eglen sohbet reklamver