"Bazen gitmek gerekir. Ardında kalanlara aldırış etmeden, doğru yanlış hesaplamadan, hesapsızca, bazen gitmek gerekir.

Bazen veda etmek gerekir. Merhabanın, dostluğun, samimiyetin, insanlığın, umudun, sevginin, saygının kıymetini bilmeyenlere, bazen veda etmek gerekir.

Bazen gülümsemek gerekir. Güzel bir güne, saf bir yüreğe, dost eline, fedakarlıklara, insanlığa, çocuğa, çocuk kalpli insanlara, daima gülümsemek gerekir

Bazen ağlamak gerekir. Biriken acıları akıtmak için, yok olan insanlık için, ezilen onurlu insanlar için, sessiz dostlarımız için, böyle olmamalıydı dediğimiz her şey için, gerektiğince ağlamak gerekir.

Bazen direnmek gerekir. Gücün ne kadar yeterse, sesin ne kadar çıkarsa, kalemin ne kadar yazarsa, duruşun ne kadar dimdikse, suskunluğun ne kadar gökleri yırtarsa, tüm insanlık için, her daim direnmek gerekir.

Bazen sevmek gerekir. En büyük acıları yaşasan da, en büyük darbeleri dostundan arkadaşından sevdiğinden alsan da, sevmeye dair hiç umudun kalmasa da, yaralarına merhem bulamasan da, bir çiçeği, bir çocuğu, bir insanı, bir sabahı, bir geceyi, yan yatmış hayalleri, yarınları, umudu, kendini, daima sevmek gerekir.

Bazen de ölmek gerekir. Bir kalpte değil, bir gözde değil, bir beyin de değil, ölmen gerektiği için gerçekten ölmek gerekir..''