Çevrimdışı

Onun bir suçu yok.
Yok bir suçu.
Çok makyaj yaptı,
Rimel oldu, aktı gözlerinden sonra.
Rujun dedi ey kadın
''Rujun çok yakışıyor sana''
Tadın dedi ve,
Ne güzel, tadın.
Parfümü boğazından aşağıya
Ilık ılık ama; yangın.
Durmadı.
Ojelerin dedi yine,
''Ellerine mi dokunuyor benim yerime?''
Bir, iki, üç derken saatlerce...
Geçmişini yırttı önce!
O, geçmişini, kadının çığlıklarıysa geceyi.
Kapkara oda tere bulandı ve
En son kırmızıyı gördü üstünde.
Teşekkürler dedi adam, üstünü örterken.
Erken dedi daha kadın, erken.
Bu, bu teşekkür niye?
Ve anladı işte.
O, kalbinin derinliklerindeydi ya,
Meğer sığı sevememiş zaten,
Öyle bir koku,
Öyle bir ten.
Gecenin ardında kan kururken
Geleceğe atılan ilk adım kirli,
Soğuk ve arsız her şeyden.
Adamınsa bir suçu yok,
Kadının makyajı,
Makyajı sorumlu olandan bitenden...

(Smyy G)

(Kadına uzatılan her dil, düşüncelerinizdeki(!) santimetrelerden(!) daha uzun...)