Çevrimdışı

Hani böyle anlatamadiğin bir duygu yükü olur ya, gözlerin dolar, içinde sanki kiyamet kopar gönlün boşalır. İçinden birşey kopup gider sanki karadenizde gemin batmiş, sanki herşey bir çirpida kül olmuş. Ağlamak, temizliktir. Bazen içindeki o belli belirsiz hüznü, kederi; neler neler daha .. Saymakla bitmeyecek kadar çok, duyguyu anlattir. Hepsini tek kalemde silip, üstünden gelmeni sağlar. Gözden düşen her damla yaş, sanki cennete yağan rahmet gibi. Mutluluk birtek resimler de mi olur, neden resim çekilirken gülmek zorundaymişiz gibi hissederek gülerek poz veriyoruz, bunu hiç düşündün mü? Çünkü insanlar, senin boşluğunu arayan, arayabilen tek canlidir. Velhasılı gülerek görsünler, içinin ne halde olduğunu nasilsa o ifadeyle anlayacak kadar zeki değiller. Cinsiyetiniz ne olursa olsun; ister bay, isterse bayan, herşeyi unutabilirsiniz, unutmaniz gerekiyorsa. Birtek bunu unutmayın, en nihayetinde insan olduğunuzu. İnsanlık ölmedi, bence öleli çok zaman oldu. Sebebiyse milyonda bir kez izlediğim televizyon da gördüğüm, en yakın zaman da olan derin acılarımızın sebebi bir maden faicasiydi. Üzerinden bugun an itibariyle tam onsekiz (18) gün geçti, hani nerede; ne Millet, nede Devlet. Ölen öldüğüyle kalan yaralariyla kaldı. Bence insanlık öldü.

K.K.D

" Yazı da herşeyden birer parça var, tek bir parçadan olma ... "