Çevrimdışı

Kabuk bağlayanlarimi hep koparttir, koparttir kanattirdim ben! .. Çünkü bilirdim ki; kanattiğim yaramin olduğu yerden bir daha yara almayacaktim, Bunun da bilinçindeydim her zaman. Yara aldiğim yer tekrar kanamayacak kadar güçlü olacakti. Çoçuktuk, düştük kalktik, dizlerim de çok kanadi, ayni yerden bir daha yara almadim ben. Yaralar ne kadar derinde de olursa olsun bazi zamanlar da bir dokunuşa ihtiyaç duymadan da kanar hep derler ya, akacak kan damarda durmaz. İstemiyordum, böyle olsun, kanatlarim kırıldı. Kanadı kırılan bir kuşun canı yandiği andaki kadar hirçindim, Yine de tek zararim kendime dokundu. kanatlarim kırıldığın da ne Şeytan olabildim ne de Melek. Öyle anlar yaşadim ki, yaşimdan büyüktü genellıkle ! omuzlarima ağir gelse de girmiştim bir kez yükün altına. Ansız gelen yük bile yıkamadı güçsüz olsam da güçlü göründüm her daim .. beni, ansızın başima gelen tahilsiz olaylardan dersimi saglam alip, ders cıkartmiştim kendime.

k.k.d