Çevrimdışı

Aslında tamamen yetiştiriliş tarzımızdandır erkeğin kadın için "detaycı", kadının erkek için ise "yüzeysel" suçlaması ilişkilerde.

Hep sokağa sal büyüsün mantalitesi ile büyüttü anne-babalar erkek çocuklarını. Toplumsal yaşamın bir sonucu olarak erkek çocuk için daha kolay bir yaşam alanı oldu dışarısı. Büyürken arkasından fazla düşünülmesine gerek kalmadı hiç. Nereye gitmesi gerektiği, ne yapması ve kimlerle konuşması gerektiği, arkadaşları, işi, yaptıkları fazla irdelenmedi hiç. Erkekti çünkü, ne olabilirdi ki. Fakat karşı cins için durum öyle değil. Kıyafetinden konuşmasına, gittiği yerden yediğine içtiğine kadar her küçük detayı önce kendisi için ailesi, sonra da kendisi düşünmek durumunda kaldı. Çünkü dışarıdaki hayat bir kadın için erkeğe nazaran tehlikeli idi.

Ve böyle yetiştirilmenin bir sonucu oldu aslında ilişkilerde kadının hep detaycı olması. Çünkü satranç oyunu gibi ileriyi, olacakları, ipuçlarını değerlendirip sonuca varması gereken kişi rolünü hayatı boyunca kendi almıştı. Erkeğin o umursamaz düşüncesizliği, o yüzeyselliği ve iki boyutlu düşünme alışkanlığının önüne geçip -iyi veya kötü yönde- onu yönlendirmek, şekillendirmek görevi kadının idi.

Ve ben hep düşünürüm, acaba kadınların fiziksel güçleri erkeklerden fazla olsaydı (çünkü kadının evrimsel gelişim sürecinde fiziksel gücün önem kazandığı devirlerdeki o ilk adımların çok önemi olduğunu düşünmekteyim), ilk yaşam formlarından bu zamana kadar olan bu değişim sürecinin sonucunda acaba roller tamamen değişebilir miydi?

(Kaynak:milliyetblog)