[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Geçen zaman umrumda değil sen hayatımdan çıktığın günden beri her gece aynı şeyi düşünerek uykuya dalıyorum
yada en doğrusu düşünce sarhoşluğundan sızıp kalıyorum.
Ne oldu? Ne oldu da her şey bir anda tepe takla geldi?
Ne oldu da mesafeler bizim aramızdan çıkıp kalplerimizin arasına girdi?
Geçerli sebepler arıyorum kendimce gidişine mantıklı bir açıklama getirirsem canım daha az yanıcak gibi geliyor.
Bir sebebi olmalı diyorum ama o kadar çıkmazdayım,
o kadar karanlıktayım ki o doğruyu bir türlü bulamıyorum.
Her şeyin yalan olabileceğini,
yaşadığımızın evcilik oyunundan farksız olduğunu düşünemiyorum.
Bu düşünce öyle ağır ki ne zaman aklımın kıyısına uğrasa biri kalbimi paramparça ediyor gibi hissediyorum.

Sen benim için özeldin, farklıydın aklına gelirse işte.
Herkesin hayatında olması gereken, kimseye anlatamadıklarını anlattığı insanlardandın.
Kimden, neyden kaçsam sığındığım sen oluyordun.
Peki senin acınla kime sığınacağım?
Kime anlatabilirim ki bu derin acıyı.
Kim anlar?

İnsanlar için her şey çok basit, sen aldırma derdin.
Senin içinde basit şeyler varmış, göremedim.