Ehem, ehem. Gözlerin yanıyor, burnum sızlıyor. Boğazım kan ağlıyor.
Anlayacağın üzre,
gribim.Dün Konak'tan Alsancak'a yürüdüm. Alsancak'tan vapura bindim, Karşıyaka'da indim. Karşıyaka'dan Bostanlı'ya yürüdüm.Bostanlı'dan vapura bindim, Konak'ta indim.Konak'tan tekrar, Göztepe'ye yürüdüm.Oradan otobüse binip eve geldim.İşte tüm bunları neden yaptım bilmiyorum.Sonra, vapurda portakal suyu ile simit aldım.
Martılara simit atmak kadar güzel bir şey yok, özlemişim.Sonra diyorum ki, ben Ankara'da yaşarım.Ben deniz görmeden, 4 yıl geçiririm.
Benim için uzaklar güzel.Kendimle çelişiyorum, elden gelen bir şey yok galiba. İşte, dün yaprak sarması yaptım, sigara böreği yaptık. Bildiğin mutfaktan çıkarıyorum sıkıntımı. Babam bile diyor, var sende bir şeyler. Eee var, sıkıldım, sıkıldım, sıkıldım. Artık
bitse de gitsek. Geçen gün fal baktırdık arkadaşlarla, sürekli bir şeyleri isteyip, hayal kuruyormuşum. 1 tanesini seçmezsem, nasıl olacakmış. Falan filan, doğru dedi yalan değil. Ama hangisi bana en yakın,
muâmma.
Bade Hanım sevgili yaptı, piyasalarda yok yine. İşte ben bu duruma, 13 yıldır alışığım. Yani bir insan, bir adamı nasıl dünyanın merkezi hâline getirebilir?
Hadi onu geçtim, hayatına giren her adamı nasıl baştacı yapabilir? Ne bileyim, ben anlamıyorum böyle şeyleri. Bazen çok ruhsuz oluyorum kabul ediyorum. Tuğçe'nin dedikleri aklıma geliyor:
''Hayat senin sorunlarından ibaret değil. Senin için önemli olmayan şeyler, başkası için çok önemli olabilir. Niye senin doğrunun kabul edilmesini bu kadar çok istiyorsun.'' İşte öyle, biraz bencil, bir parça egoistsem ben.
Sonra bir konuşma geçti aklımdan dün, daha doğrusu aklımdan çıkmayan diyebilirim.
...
X: Hani sen diyordun ya, kimseye güvenmiyorum, sevemiyorum. Yahu diyordum, bir insan nasıl bu kadar bencil olabilir? Nasıl soyutlayabilir? Nasıl bir olaydan sonra böyle düşünebilir?
Y: Ama oluyormuş değil mi?
X: Oluyormuş, hak verdim artık.
X: Peki beni hiç mi görmek istemiyorsun, hiç mi aklına gelmiyorum?
Y: Ben artık çok istediğim şeyleri yapmıyorum, sadece istediğim şeyleri yapıyorum, daha az canımı yakıyor.
...
İşte öyle. Bir yandan sıcak çikolata içiyorum. Bir yandan sigara. Bu sigarayı bırakacaktım ben değil mi? Zaten tiryaki değilim yalanlarına girmeyeceğim. Ama iyi geliyor, stresim azalıyor. (ya da ben öyle hissediyorum.) Çok büyümüşüm ben, neler geçmiş, neler geçmiş. Daha önce canım dediğim insanların, şu an suratına bakmıyorum. O kadar anı nasıl acıya dönüşür? sorusunun mantığı tamamen burada demek ki. Güzel şeyler, hiçleşiyorsa acılaşan anı oluyor.
Ben bu kitabı istiyorum, okumak istiyorum. Ama Haziran sonuna kadar kitap almayacakmışım. İşte bunlar hep sistemin kölesi hareketler. Zaten o kadar tuhaf ki, şaşırmıyor değilim. Hiç çalışmayan bir adam, 380 yapıyor. Çalışan, ne bileyim kendini paralayan adam 300 bile yapamıyor. Kafa bu, kafa mı desem? bilemedim ki..
Şimdi babacığım aradı, gribim ya ben. Kıyamıyor bana. ''Portakal ye, bak kivi aldım. Bitki çayı da aldım biliyorsun. Yat dinlen, kötü olursan ara. Doktora git.'' Ya ben bu adamı kazanacak kadar ne yaptım ki? Çok seviyorum, çok ayrı seviyorum.
Cuma günü, 3 arkadaşım bendeydi. Tabi ben gene hastayım, bu sefer mide bulantısı var. Neyse onlara nescafe yaptım ben, oturuyoruz. İlk önce halam aradı, nasılsın? diye. sonra babannem, annem ve babam. En son amcam aradı.İşte arkadaşlarım diyor, neyin var senin? bizden mi saklıyorsun yoksa? diye. Yok dedim bizim aile, merak eder böyle. O an nasıl içim sıcacık oldu anlatamam. Arkadaşım bahsetti, ailesindeki soğukluğu, mesafeyi şaşırdım. Benim hiç görmediğim şeyler bunlar, bizim doğum günü kutlamalarımız maaile olur, eğleniriz, içeriz, güleriz. Dün akşam halama şey dedim hatta, benim böyle güzel bir ailem var. Bağları kuvvetli, birbirini tutan. İşte Allah bu kadar yeter sana demiş, ne aşk veriyor, ne adamakıllı dost(sözüm meclis dışı).
Halam da diyor olabilir, biz sana yeteriz.
İşte ben, çok konuşuyorum bazen.
Felsefem bu.
Kimseden hiçbir şey beklemiyorum.
Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum.
#zeze. 13.06
04.03.2013
Gevezesusuşlarım.