Çevrimdışı

Nehirlere karışan zehirli atıklar gibi ağır ağır akarak kanıma karışmakta yokluğun..! Hiç sormadım, neydi başka elbiseler içinde bulduğun, aynı askıyla dolaba kaldırılan iki güzel yelektik biz.. Güveye benzer bir şey oldu suskunluğun!..Anladım ki: aşk naftalinlenmiyormuş meğer, eğer kanıtlanmıyorsa suçun..!

Bunlar da geçecek şüphesiz. Seni unutmama kaç yüzyıl kaldı ki? Bir küsme, bir burulma biçimiyle gidişinin ardından şehrin gri cephelerine fevkalade ağır bir el bombası gibi düşen bunaltının bıraktığı korkunç acının unutulmasına kaç yüzyıl kaldı ki..

Sen benim sustuğum sözcüklerle körebe oynayamazsın.
Kustuklarımı poşetlere doldurup konteynırlara atıp kurtulamazsın.
Sen benim cümlelerimin üzerinden atlayamazsın. Ben cümlelerimi birleştirip boynuna dolarım. Uçlarını bileklerime bağlarım. Sen uzaklaşırsan ikimiz de ölürüz...

Özne olmayı bırakıp zamir oldum, edat oldum, yüklem oldum ama senin gibi aşk ile ihanet arasında bağlaç olmadım asla!

(Küçük İskender)