| Guest
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
|
~ Gitmek iSteyenlere kapıyı siz açın, ßu nezaketinizi yüzlerine kapatılan her kapıda hatırlayacaklardır.. mLs ~ a$k dediğin, Ölümdür sevgilim.. DindiriLmesi güç hasretten ibaret ~ Esaret değil, emanetimsin. mLs. S`akLımdasın.. ~ mLs ~ .jpg) Büyümek’ denir adına. Benliğini içeri çekersin.
Saklarsın yaralı kalbini. Gözyaşını içine akıtırsın.
Perde üzerine perde çekersin kimsesiz odanın penceresine.
Perde üstüne perde çekersin çocuksu düşlerine aykırılığına içinden konuşmalarına.
Büyümek dedikleri aslında bu korkunç boşlukta hep üşümektir… Hayir sus!
Gitmeni anlarim ama sus!
Bahanelerini cüzdanina kaldir
Gitmek zorundayim’la baslayan cümlelerini agzinin
içine topla
Küçükken ögrenememissin!
Agzinda yalan varken konusma!
Geleceğim bekle dedi.
Ben beklemedim o da gelmedi
Ölüm gibi bir şeydi
Ama hiç kimse ölmedi *
Özdemir Asaf đøή`† Łøvέ мέ ! Geride biraktiğim zaman, sustukca büyüyen zamansiz bir misillemeydi geleceğime;
kalp carptintilarim..
Ben sadece kan kaybiyim, kuramadiği cümlelerde kendinden korkan..
Nereye baktiysam orada ölmek istedim,
o yüzden gözgöze gelmek
kalb'imi durduruyor..
~mLs~ Kötü biri olduğumu söyleyenlerin hepsi,
Sahip olduğum iyi'lerin katilleriydi hep.
Ve katiller gitti,
Ben ağladım...
Ellerime bir kalem bir kağıt alıp,
Şiir şiir ağıt yaktım...
Katiller gitti,
Ben acımı yazdım....
Bir zamanlar omuzlarıma yasladıklarım,
Şimdilerde en büyük yasım...
Ben yas tuttum,
Katiller gitti...
Geride çürümeye mahkum edilmiş bir ceset
Bir hayat
Ve ağır bir suçluluk duygusu kaldı bize yadigar...
Gidenlerde hep bir bahtiyarlık yanılgısı oldu,
Kalanların yaşlı gözlerinde vesikalık bir ihtiyarlık vardı
Ve intiharlık duygular yalnızlığımı sarardı.
Katiller gitti...
Gitme diyemedim hiçbirine
Oysa yüreğim hala sıcaktı
Yüreğimde aşk vardı.
Aşk kan ağladı.
Gönül gözüm karardı.
Geride bir sessizlik
Bir de yalnızlık kaldı.
Katiller gitti,
Ben ağladım...
Ve anladım ki
Yaşamak başlı başına bir intihardı,
Benimkisi bir başına oldu
Ve her sabah gözlerimi açtığımda tekrarlandı...
Çünkü her yeni güne
"yüzümü asarak" başlardım ben.
Yar yoktu,
Canan yoktu,
Katil yoktu,
Çoktan gitmişti hepsi..
Ben ağladım,
Elime bir kağıt bir de kalem aldım,
Şiir şiir ağıt yaktım.
Yaralandım her satırda,
Şiir yüreğime saplandığında...
Can verdim,
Can borcuydu tüm sevmelerim,
Ölmüyordum fakat
Defalarca öldürülüyordum..
Katiller gidiyordu,
Ben kalakalıyordum...
Ağlıyordum...
O gidenler;
" Sen iyi bir insansın" diyordu
Ve hiç biri de, aslında "iyi insan" sevmiyordu...
Öldürüp öyle gidiyorlardı çünkü
Katil oluyorlardı
Katlediyorlardı iyi niyetlerimi,
Yargısız
İnfaz ediyorlardı yüreğimi...
Ardın sıra
Gözlerim yaşlanırdı,
Ben ağladıkça,
Saniyeler yıllanırdı.
Pekte gençtim aslında,
Gözlerim,
sanki bin yıl yaşamış kadar çöktü
hüzün dolu çukurlarına
Annem de hep buna yanardı,
O da pek hayır görmedi oğullarından.
Bilmiyordu,
Devir değişmişti,
Devrik cümleler şiirleşmeye devam etse de
Romantizm yatak odalarına doğru yönelmişti.
Devrimler dahi devrilmişti,
Tekdüze ölümler çoğaldı duygularımızda.
İnsansı fabrikalar katil üretiyordu
Ve öldürme sahneleri artık çok tutuluyordu.
Katiller gidiyordu,
Biz artık ağlamıyorduk üstelik,
Çünkü gidenler, rolunu iyi oynuyordu...
Sevgililer gidiyordu,
Dost dediklerim
Sırtımda bıçağı esirgemeyenler gidiyordu,
Gitmez dediklerim gidiyordu...
Yol gidiyordu.
Katiller gidiyordu
Şehir gidiyordu...
Ben kalıyordum sadece...
Ve nedense,
Kötü biri olduğumu söylüyorlardı hepsi
Oysa
Bilmiyorlardı...
İyi niyetlerimin katli vacip haliydi zamansız gidişleri...
Bir aşkı tartarsa ancak aşk tartar.
Akıl aşka denge değildir.
"Karanlıksam karanlığımı, bulanıksam bulanıklığımı kabul etmezsen nasıl aşıksın" diye yineledi.
Sustum.
O susmadı.
"Bana aşksan aşk gibi gel" dedi.
"Aşkın pazarında kendisinden başka hiçbir ölçünün geçerli olmadığını bilmiyorsun ve aşkın erliğine soyunmuşsun. "
Yine sustum.
Ağzım kuş değil taş dolu,konuşamıyordum. diyeceksin ki ben bu ilişkide üzerime düşen her şeyi yaptım.Hayır hayatım sen bütün ilişkilerinde üzerine düşen herkesle yattın!  ~ Küçük idim babam gittiğinde.. Hani, bonibonLa intihar ettiğim zamanlardı. O bile gittiyse;Hayatımda kimSe kalıcı olamayacaktı.. Beni yaŞamımla sorgula iki gözüm.. Beni yüreğimLe, beni Özümle.. Bilimle anla beni, feLsefeyle anla.. Tarihle anla beni, ve öyle yargıla ! ,) 
-Mesafeler Dokunmaya Engeldir
-SEVMEYE DEĞİL...  GözLerimi açSam da, Sen Çıksan `karşıma` ;
|