| Cevap: İçini dök!
Kabuk tutsa da kapanmayan yaralarımız, okşarken bile kanayan yaralarımız var, ne yapalım.
Feryat etmek yok, şikayet etmek yok, derdini ellere açmak yok.
Yalnızca gözyaşı dökmek var, sessizce, boynumuzu büküp.
“Olan hep kaçınılmaz olandır ey talip. Sen sessizce rıza lokmasını yutmaya çalış.” Becerebiliriz belki, kim bilir.
|