Çevrimdışı

Önceden gerçekten geçilmesi zor olan biri gibi görürdüm kendimi.
Ev sürekli toplu olmalıydı,ne bileyim koltuğun üstünde bırakılmış bir gömlek bile delirtirdi beni -kendi evimde erkek kardeşimi az azarlamamıştım-
Ve büyük bir adım attım ve en yakın arkadaşımla eve çıktım. Bu benim için çok riskliydi.Tamam ev arkadaşım fazlasıyla titiz biri ama anlık duygu değişimleri yaşayan biri olduğumdan gereksiz yere tartışma çıkar diye düşünüyordum ama Allah'a şükür öyle bir şey hiç yaşamadık.Bizimle aynı zamanda eve çıkanların çoğu büyük bir kavga ile ayrıldılar birbirinden.
He konuya geleyim ben en iyisi (:
Şöyle ki,neden hiç tartışmadığımızı düşündüm sonra.
Ve ortaya çıkan sonuç aynen şu;
Evi paylaşmayı öğrenmişiz biz.
Bu koltuk benim,bulaşıklar bu sefer senin gibi bir söz dalaşına hiç girmedik.
Ve evlilikte böyle. Evet,korkuyordum ta ki bir sene öncesine kadar.
Şimdi korkmuyorum ama çooook çooook erken evliliği düşünmek için.(: