Bir arkadaş ortamında, bir grubun önünde konuşurken illaki hikayeler anlatılır. Fıkralar, öyküler, hatıralar.. hepsi her gün birbirimizle yaptığımız sohbetlerin temel taşlarıdır. Bazen çevremizde öyle insanlar görürüz ki, en sıkıcı olayı bile eğlenceli, kendine bağlayan bir havayla anlatır, o kişiye hayran kalırız. Kendimizi o olayın içinde hissederiz. Peki bu insanlar bunu nasıl başarır? Bu insanlar bunu, duyguları hareketlendirerek başarır.

Heyecanlı bir olayı heyecanlı bir ses tonuyla, anlatım tarzıyla, korkutucu bir olayı dehşet içinde anlatarak bizi, normalde konuşurken yaşamaya alışık olmadığımız duyguları yaşamaya sevk eder. İnsan beyni de bu duygu çeşitliliğine tatlı bir bağımlılık duyar.

Ses tonu ve vurgu katarak duyguları hareketlendirebileceğimizi söyledik. Ama bu o kadar kolay bir iş değildir. Üzerinde düşünülmeyi, çalışılmayı gerektirir. Ya da birisi size, işinizi hatırı sayılır derecede kolaylaştıracak çok önemli bir yöntem söyler. Bu yöntemi hemen söylüyorum. Özellikle dizi oyuncuları ve tiyatrocular bu tekniği her zaman kullanır.

Role girebilme dediğimiz olayın konuşmadaki yansımasıdır. Hikayemizi anlatırken karşımızdaki kişilerin hissetmesini istediğimiz duyguyu önce kendimiz hissediyoruz. Emin olun karşınızdaki aynısını hissedecek. Gittiğiniz bir tatil hikayesini ve orada yaşadığınız rahatlık hissini , konuşurken ne kadar yaşarsanız, karşınızdakiler de o derece rahatlayacaktır.

Konuşurken sesinizi alçaltıp yükseltin, hızlandırıp yavaşlatın, o duyguyu verin ve gelin insanları hep birlikte etkileyelim.