İğrenç bir hatfa sonu geçirdim, ve psikolojikmen çöktüm. Evimizin arka balkonu çöktü. Annemin yengemin çökme sırasında gözümün önünden kayıp gitmesi şok geçirmeme neden oldu. Ağladım saatlerce üzüldüm, ve ben hiç böyle çaresiz kalmamıştım. Hala kendime gelemedim, çünkü göçük altında kalan çocuklara da çok üzüldüm. Neyse ki durumları kötü değilmiş iyilermiş unutamıyacağım bir anı yaşadım, uyuyamaz heran birşey olucak korkusuyla yaşıyorum. Allahıma şükürler olsunki kimsenin ciddi birşeyi yok umarım tekrarı yaşanmaz.
işte böyle günlüğüm herşeye rağmen yaşıyor ve işe geliyorum. Ama aklım ve gözlerim hep evde umarım herşey yoluna girer..