Hayatıma bi çok adam girdi ama tek hatırladığım seninle olan hikayem.

Bu sözü gördüğümde hep duraksıyorum.
Böyle hissettiğim için bu cümle ile başlamadım. Sadece biraz ben gibi.
Artık bir şey hissetmiyorum.
Sanki tüm hislerimi onda harcamışım gibi.
Hiç kendim gibi davranmıyorum, sürekli gülüyorum.
Sebepsiz gülüşleri sevmem oysa.
Neyse, bu konuları açmak için gelmemiştim ben.
Memlekete gittim, gitmişken fotoğrafladım yaptığımız şeyleri.
Biz pekmez yaptık, biber kuruttuk.
İlk başta;


Dedemin, ben kendimi bildim bileli gördüğüm motoru.
Arkasındaki romörk, ya da römörk ya da öyle bir şey. Hiç bir zaman doğrusunu söyleyemedim.
Sabahın 7'sinde kalktık yahu, sıcak olmadan halledilecekmiş.
Bir tek şu erken kalkma işine alışamadım.
Neyse, bağların yolunu tuttuk artık, n'apalım?



Üzümlerimiz. Ailecenek topladık, nasıl güldük eğlendik. Belli değil.
En çok şuna güldüm.
Böcek türü bir şey vardı ben bir çığlık attım ''anneeeğğ burada hayvanlar var!'' diye hadi canım koskoca bağda ne olmasını bekliyordun? dedi babam.
Çok bilmiş babam, adam gibi adam.
Keşke her konuda böyle şakacı olabilse.
Neyse, babacığım üzümleri ezdi bir güzel.
Dedemin önerileri ile, koccaman kazanımıza koyduk.


Sonracığıma, biberlerimiz. Dizerken acı biberler sayesinde gözlerimi yaktığım üçün fotoğraf çekemedim.
Dizilmiş asılmış halleri işte.



Ev kadını oldum vesselâm, tarhana, salça, konserve domat.
Hepsi benden sorulur, en azından düşünmüyorum bunları yaparken.
Düşüne düşüne delirebilirim yoksa.



Burası dambaşı dediğimiz yer, yukarısı koccaman bir teras.
Orada 2 adet teyzemler, biz, ananemler harika mangal yaparız.
Biz kuzenimle mutfakta, gizli gizli. -Daha doğrusu saygıdan ötürü- rakı içeriz.
Muhabbetlerimiz bal tadındadır.
Burayı, bu köhne yeri hiçbir şeye değişmem.
Ananem pekmezi karıştırıyor orada, nasıl severim belli değil.
...

İşte öyle. Gene İzmir'e döndüm, mükemmel bir hüzün.
Her şeyi İzmir'e döndüğümde hatırlıyorum sanki.
Ve bana uğurlu gelen bir şey oldu ilk defa.
Önyargıları, yargıları olmayan biri ile tanıştım daha doğrusu.
Bir insan sürekli enerjik olabilir mi? Oluyor.
Ama o uzakta, daha doğrusu gidecek.
Yani hep mesafeler, mesafeler.
Mesafe dediğin nedir ki? Geyiğine giremeyeceğim.
Sarılmak, sevmekten önce gelir.
Ama bin dost kaybettim, binine bedel birini buldum.
Mutluyum.
He bir de şuna sinir oldum, bayanları bilemem ama.
Ben peluş oyuncakları seviyorum canım, ne alakası var çocukluk ile?
Ayıcık olması şart değil, yürüyen ayılar zaten mevcut.
Bir fil olur, zebra olur. Nasıl sevimli, nasıl.

Başka konulara geçsem mi (?) hiç yazasım yok ki.
İştahım kaçtı sanki, böyle işte.
Son olarak;
“Deliyim ben, ama istikrarlı bir deliliktir benimkisi;
ayrıca, inanmanızı isterim ki, ne sızlanıp duran biriyimdir,
ne de korkağın teki.”

07.09.2012
Eylül tıpkı biraz umut gibi, güven gibi uğurlu gibi.