Çevrimdışı

Seni hiç affedemeyeceğimden korkuyorum, ama en büyük korkum asla af dilemeyecek olmandır. Yani bir gün bir sahil yolunda amaçsızca yürürken yağmurda, gözlerimiz çarpışır tanımamazlıktan gelmek zorunda kalırsın, ben bir adım atınca sana doğru utanır sevdiğinin elini bırakırsın hatta sana aldığı papatya demeti ellerinden kayar suya düşer. Sonrasında hafif bir tebessüm eder gözlerimi papatyalara takar seni takmadan geçerim yanından. Aynı gecenin sabahına uyandığında beni istemediğin, kovduğun, terk edip yorduğun geceye pişman olursun üzülürsün diyede korkuyorum. Anlıyormusun ? Hayal gücüm böyle ürkek işte, hayallerimi bile korka korka kuruyorum anlıyormusun ? Anlamıyorsun değil mi ? Özgürlük istiyorum, kısıtlıyorsun beni, sensiz kafam rahat diyordun hep. Hayallerimin özgürlüğünü bile farkında olmayan kısıtlayan sen, beni ne denli azalttığını göremeyen yada buna göz yuman sen çok mu kahramandın ilişkimizde ? Hataları senden önce kendimde aramam mıydı seni şımartan, boş vermişliğe iten? Hangi hayalimden seni eksik ettim de özgürlük dedin bana ? Şimdi hapis hayatından farkımı var kalbimin bir tutam özgürlük istiyorum senden kalbimi al avuçlarına, bir sigaralanma vakti kadar tut ellerinde. Açık görüş hakkımı istiyorum senden ! Ne olur birazcık daha kal, sonra kendim giderim yemin ederim..