Sorunlar dizesi... Neden insanlar bir dizi sorun ile başa çıkar dururlar? N'için bu koşuşturma hiç son bulmaz?
Kafamdaki deli sorulardan sıyrılmak istesemde beni tutup sürekli daha derine gömen bir bataklığa sahip olmanın korkutucu coşkusu ne garip.

Uzanan dal parçaları neden kırılır? Sahteler mi yoksa benmi onlari da bataklığa sürüklüyorum?

Hani bir el sıkarsınız o eli uzatan kahkahalarla gülüyordur, birde bakıyorsunuz o da ne! Plastik manken eli!

Güven... Kime göre neye göre? Attığım adımlar ne kadar sağlam ki? Bir insana güvenmek, alışmak, alışkanlık haline getirmek ne kadar doğru? (alışmış kudurmuştan beterdir)

Sağa sola gülücük saçmak, neşeli gözükmek evet pozitif bir duruş sergiler fakat içerdeki çürüklük negatif duruşunu benliğimize sarar sarmalar.

Bir tekerleme vardı;

Bir numara gir çuvala
İki numara çık duvara
...
5 numara salla salla vur duvara!

Nereye kadar daha sallayıp sallayıp duvara vuracağız? Her duvara vurduğumuzda zarar gören biz miyiz, yoksa salladığımız dertler mi?

Şu an duyuyor gibiyim... Keşke hiç büyümeseydik hep çocuk kalsaydık diyenleri. Binlerce soru ve hepsi yanıtsız. Devam etmenin bir anlamı yok. (yoksa yine sallayıp duvara mı vurdum ne ?)