Çevrimdışı

Hiç bir zaman fotoğrafına bakıp uyuya kalmadım. Telefonu masada gözümün önünde tutmadım, yatmadan önce ve sabah uyandığımda senden mesaj beklemedim. Senden kimseye bahsetmedim, o yüzden hatırlatacak kimse de olmadı. Özledim de denemez, aklıma geldiğin anlarda " geçer şimdi"dedim. Geçti. küçük hediyeler almıştın bana, onları gittiğinin ertesi günü çöpe attım, aldığın tuzluk zaten kendi düşüp kırıldı. Seni seviyorum diyordun, hatırlayıp güldüm, inandığım için kendime kızmadım. Bir yemin ettim madem seviyorum dedim, göm içine gitsin, inananı seveyim .O andan sonra kendimi bile tek doğru söylemedim.