Hiç düşünemezdim ama kalbim sensizliğe alıştı uzun zamandır...
Şimdi yeni bir yolda, yeni duygularla yürüyorum...
Sen olmadan yok olurum sandım... Seni hayatımdan uzaklaştırırsam duramam sandım...
Yanılmışım... Yaşıyorum, hemde gülümseyerek...
Hep kendini düşündün, o yüzden yıktın geçtin...
Hep kendini vazgeçilmez gördün, o yüzden ben hep varım sandın...
Hep kendini sevdin sen, o yüzden beni ya da başkasını sevmeye fırsat bulamadın...
İşte bende bu yüzden sana yokluğumu bıraktım sadece...
Hala farkında değilsin gelirim sanıyorsun, nasıl da yanılıyorsun...
Sonunda seni değil, kendimi seçebildim...
Sonunda yokluğunda yaşadığım varlığına veda ettim...
Sonunda, en sonunda senden vazgeçtim...
Oysa sen hala uslanmaz bir çocuksun...
Dünya senin etrafında, senin için dönüyor sanıyorsun...
Yine yanılıyorsun...
Artık dünya, herkes gibi benim içinde dönüyor...
Hemde seninkinden çok daha güzel...
Yeni bir hayatla çarpışarak, kocaman bir Biz yaratıyorum...
Kendime yepyeni bir şans verdim ben... Senin vermediğin o şansı ben verdim bana...
Yeni bir hayat verdi o şansı bana...
Seni sana bıraktım, bütün o karmaşık, anlaşılmaz dünyanla birlikte...
Sitemlerim yok artık sana, hiç bilmediğin kızmalarım yok...