Çevrimdışı

Hazımsızlığın had safhasıdır Yılmaz Özdil yazıları. Eğitimin, sığ bakabilmenin tedavisinde etkili olmayışının, saplantının beyine tezahür edişinin en kronik örneğidir bir nevi.. Konunun bittiği noktada temcit pilavı misali aynı konuyu işliyor olmaktan imtina dahi duymayan bir şahsın, kaçıncı Deniz fenerine ithafen yazdığı yazıdır bilinmez.. Bu hassasiyete oranla daha objektif olmasını beklemez mi çok değerli okurları. Hatta düşünmez mi; Ergenekon’a, Balyoz’a darbelere, kimliği ile kimliksiz davranan ihtilal yanlılarına da neden atıfta bulunmadığını..? Neden bu denli kör, sağır, duyarsız oluşunu..? Adaletin vuku bulmayışından dem vurup, kaleme aldığı yazılarda gadr’dan kurtulamayan yazar nasıl bir tenakuzdur bilinmez, fakat birileri popülaritenin meyve veren ağacı taşlamak olmadığını anlatmalı Özdil’e..